Nieuwe geestelycke liedekens, tot godtvruchtig gebruyck der jonckheydt in den catechismus

35. Liedeken.
De Boodtschap van den Engel Gabriel, tot de H. Maget gesonden.

Stemme: Moet gy, ô Jephtias, soo van ons scheyden?

DEN ENGEL.

WEest, Maeght, gegroet, die gaet verre te boven

In volle grati' heel t' Vrouwe-geslacht;
Die d'Engels Chooren verblydt syn te loven,
Tot s'wereldts saeligheydt lanck verwacht!

[p. 56]

 

Die niet en vatten de Hemelsche saesen,

 

Gy sluyten sult in uw' Heyligen schoot:

 

In u, Maria, den Heere sal daelen,

 

Als van syn Godtheydt geheel ontbloot.

 

MARIA.

2.

Wat Hemels stem' komt myn ooren door-dryven,

 

En my verkonden een wonderste lot?

 

Ick, die voor eeuwigh een Maghet moet blyven,

 

Hoe kan ick, mensch, baeren mynen Godt?

 

Hoe kan ick, schepsel, den Schepper self geven?

 

Hoe ick, staevin, brengen-voorts mynen Heer?

 

Hoe kan ick Moeder, en Maeght t'saemen leven?

 

Hoe kan geschien my dees hooghste eer?

 

DEN ENGEL.

3.

Godt Heyligh' Geest sal u komen bestraelen,

 

Op dat in u hy dit wonder uyt-werckt:

 

Den Alder-hooghsten sal over u daelen,

 

Door syne kracht sult gy syn versterckt.

 

Daerom de vrucht, uyt uw' Lichaem geboren,

 

Sal Heyligh syn, t'eeuwigh Woordt, Godt, en mensch;

[p. 57]

 

Jesus sal wesen syn naem uyt-verkoren:

 

Soo sult gy geven des wereltds wensch.

 

MARIA.

4.

Hoe heeft op my Godt syn oogen geslaegen,

 

Die maer alleen syne Dienst-Maeght en ben?

 

Waer heb ick konnen den Heer soo behaegen,

 

Die tot dees eer my onweerdigh kenn'?

 

Dat naer syn wille nochtans my geschiede,

 

Ist dat hy siet myn verworpentheydt aen:

 

Dat met een woordt my den Heere gebiede,

 

Op synen winck ick bereydt hier staen.

 

MARIA, ende DEN ENGEL.

5.

Looft, alle schepsels, den Heere der Heeren,

 

Hemelsche geesten verheft uwen sanck:

 

All' Elementen, van daegh moet gy leeren

 

Godt in dees wonderheydt geven danck.

 

Als Hemel, Aerd' uyt den niet is gekomen,

 

Scheen soo niet-uyt Godts Almogende handt,

[p. 58]

 

Dan, als, ô mensch, uw' natuer' heeft genomen

 

In't eeuwigh woordt haeren vollen standt.