Nieuw-jaars geschenkje voor kinderen

[p. 43]

Gedachten bij den Watersnood, in 't voormalig Zeeland, op den 15den en 16den Januarij 1808.

Wijs: Lieve velden, bosch en bloemen.

Welke vreefelijke slagen

Treffen u, mijn vaderland!

't Buskruit mogt pas Leijden teistren,

Brengen in een' droeven stand!^(*)

En nu ziet gij u bestrijden,

Door een' schrikkelijken vloed,

Die men alles neêr ziet vellen,

Wat hij in zijn' loop ontmoet.

(*) Op den 12den Januarij, 1807., waar door en groot gedeelte dier stad tot een puinhoop werd en veele menschen het leven verlooren.

[p. 44]

 

Door de bulderende winden

 

Ziet men 't schuimend pekelnat,

 

(Opgeruid in woênde golven)

 

Dat ten hoogen Hemel spat.

 

't Land ziet men in zee verandren,

 

Die een eertijds bloeijend oord,

 

Have en Vee, en veele menschen,

 

In zijn wreden boezem smoort.

 

 

 

Vlissingen, en ommestreken,

 

Zijn thans in den hoogsten nood;

 

Veele bergen wel het leven,

 

Maar in 't aanzien van den dood!

 

Ach! hoe nijpend, ach! hoe schriklijk

 

Is dit vreeslijk ogenblik;

 

Steê- en Landliên staan verslagen,

 

Heel en al vervuld met schrik!

[p. 45]

 

ô Wat hebt gij veel verpligting,

 

Droeve Burgers! aan de trouw

 

Van zo veele edle zielen;

 

Die en hongersnood en kou'

 

Spoedig deeden van u vlieden;

 

Waar bij men 't menschlievend hart,

 

De edle trouw van Hollands Koning,

 

Zeer ziet deelen in uw smart.

 

 

 

De altijd zuivre menschenliefde,

 

Die aan Holland eigen zij,

 

IJlt van daar ook tot- u hulpe,

 

Uit een edel medelij. -

 

ô! Dat u de Algoede Hemel

 

Nu (voor klagten en geween)

 

Voorts zijn' zegen moge schenken,

 

Vrij van alle tegenheen! -