Een nieuw lied. Of ieder zoent zijn vrouw op zijn manier

[p. 1]

Een nieuw Lied.
of Ieder zoent zijn vrouw op zijn manier.

Op een aangename wys.

Had ik een lieve myd,
Ik trouwde met er tyd,

Minde zy my niet;

Dan had ik verdriet;

Toch zwyg ik nimmer stil,
En doe maar wat ik wil,

Al maakt zy veel geraas,

Ik blyf de baas.

Neen neen dat kan niet zyn.
De mannen zy zyn goed;
Zy dragen de schelm in de hoed,

Zy brengen ons in het naauw;

Want zy hebben ze in de mouw.

Als het niet goed wil gaan,
De vrouw heeft het altyd gedaan,

Dat de vrouw in stilte zucht,

Voor het buurengerucht.

Neen neen dat kan niet zyn.
Als myn vrouw 't hooge woordje voert,
En zy haar mondje roert:

Omdat zy niet zwygen kan,

O wee my arme man,

Dan blyf ik per abuis,
By haar zoo zelden thuis;

Dan ben ik vry met een,

En zy heeft het ruim alleen.
Neen neen dat kan niet zyn.
De jongelingen zyn zeer fijn,
Voor dat zy getrouwd zyn,

[p. 2]

 

Na de trouw wat is de straf,

 

Het masker gaat er dan af.

 

De eerste liefde vergeet men ras,

 

Lief kind komt niet meer te pas,

 

Wat de arme vrouw dan doet,

 

Het is zeer zelden goed.

 

Neen neen dat kan niet zyn.

5

Wordt ik een sukkel van een man,

 

Die niet meer werken kan,

 

Dan blyf ik per à buis,

 

By myn vrouw voor een oortje thuis.

 

Zij dryft my 's morgens vroeg,

 

Als een os naar de ploeg,

 

En ik kryg in myn soort,

 

Niet eens een goed woord.

 

Neen neen dat kan niet zyn

6

De mannen zyn zeer fijn,

 

Als zy by hun gezelschap zyn,

 

Dan hebben zy spraak genoeg. Ik meen in kroeg,

 

De vrouw spaart het uit den mond,

 

De man zuipt zyn buikje rond.

 

En als de vrouw dan wat zegt, Dan is zy slecht.

 

Neen neen dat kan niet zyn.

7

Verschoont ons geeerd publiek,

 

zeggen wy soms wat cretiek;

 

Onthoudt wat 't spreekwoord zegt,

 

het heeft altyd regt.

 

Want er bestaat geen huis, of het heeft zyn kruis

 

Onthoudt dit dan hier,

 

Ieder zoent zyn vrouw op zyn manier.

 

Neen neen dat kan niet zyn.