Nieu dubbelt Haerlems lietboeck, ghenaemt den laurier-krans der amoureusen

[Segt schoone Harderinne// die 'kminne]

Voys: La Princesse Marie.

SEgt schoone Harderinne// die 'kminne
Voogdesje van mijn pijn:
Hoe komt dat ghy u sinne
Afkeerigh toont van mijn?

Laet u mijn droevigh klagen, behagen

Eer ghy 'tLichaem ontsielt,
Van een die alle daghen
Gestadigh voor u knielt.

Segt mijn Goddin wat rede// brenght mede

Dat gy voor my gaet vlien,
Als ick u brave leden
Door't minnen kom bespien?

Eens als gy door weyden, gingt leyden

V Vee ten Veld-waert in,
't Welck my inwendich seyde
De Bode vande Min.

Die mijn door zijn schoon spreken// en smeken,

V stil deed volghen naer:
Tot aende Water-beecken,

[p. 20]

 

Daer ghy my wiert ghewaer.

 

 

 

Daer ghy u hielt verscholen, in holen,

 

En liet t' onnoosel Vee

 

In eensaemheyt gaen doolen,

 

Van d'een op d'ander stee.

 

 

 

Denct vry hoe my het herte, met smerte

 

Van binnen wiert vervult:

 

Daer my u Min toe tarten,

 

Door mijn Trou in gedult.

 

 

 

Nimphje wilt doch dees klachte// betrachte,

 

Verlost my uyt dees Vlam,

 

Waer in ick nu moet smachten,

 

En sterven als een Lam.