Nieu dubbelt Haerlems lietboeck, ghenaemt den laurier-krans der amoureusen

[Treet rasjes mijn voeten, om te ontmoeten]

Stem: Hoe stryen mijn sinne?

TReet rasjes mijn voeten, om te ontmoeten,
En te begroeten, mijn Amaril,
Die ick altijt, soo heb gevrijt,
En trouwe Liefd'getoont,
Dat sy mijn liefde met liefde loont.

Ay! vrolijcke sinne, singt uyt de minne,

Van mijn Goddinne, schoon Amaril:
Die ick voor-heen, met mijn ghebeen
Soo seer beweghen kon,
Dat ick op 't lest haer weerliefd' won.

Dies of ic voort dagen, schoon soec te jagen,

Mijn grootst behagen, Lief Amaril,
Is u by zijn, en 't is mijn pijn,
Als ick, o Schoone mis
U, die al mijn leven is.

't Blosen van Auroe, kan so niet glore,

Als mijn verkore, Lief Amaril:

[p. 47]

 

Wiens Purpur bloet, so bloosen doet,

 

V wit Albaster Vel,

 

Dat ick u boven Venus stel.

 

 

 

Ofd' opper Goden, mijn tot haer noden,

 

En d' Hemel boden, voor Amaril:

 

Of dat Iupijn, wou d' uwe zijn,

 

En boodt my Iunoos Min,

 

'k Koos u Lief, en liet hem zijn Goddin.