Nieu dubbelt Haerlems lietboeck, ghenaemt den laurier-krans der amoureusen

[p. 3]

[Eerste deel]

Arethesaes transformatie,

Voyse: Nova.

ALs Arethusa quam moe
van de jacht
Wt het Stephalus wout
Van Phebus straeltjes
schier versmacht,
Socht sy verflaeut laef-
nis te vinde
By beeck of bron,
In 't koel geblaes van Auraes winde,
Voor d'hit der Son.

Doen vondse een stille water plas
Heel klaer gelijck Cristael,
't Geen met groen lommering beset was:
Set van de wal een van haer voetjes
In't koele nat,
En tot haer knietjes gaet sy soetjes
Tot laevingh wat.

Hier mede so was sy noch niet te vreen
Ley boogh en pijlen neer,
Ontgort haer, en treckt uyt haer kleen,
Sy hangtse weer// aen groene tackjes,
En trect gants bloot
In't beeckje neer// speelt, swemt heel swackjes,
Denckt om geen noot.

[p. 4]

 

Maer laes Nerus dochter hoort een

 

gedruys

 

Wt de gront van de beeck,

 

'tGeen haer vervaerde en baerde kruys,

 

Sy wiert van schaemt bleeck,

 

Na de kant vliende// die sy was naest,

 

Soo haest sy Alpheum wert siende

 

Vlucht sy verbaest.

 

 

 

Heel naeckt soo looptse gheswind voor

 

hem heen,

 

'tGeen meer ontstack zijn brant,

 

Door 't aensien van haer schoone leen,

 

Door bos en lant// hy haer na vliende

 

Door bergh en dal:

 

Sy steeds zijn schaduw voor haer siende

 

Tot meer ongeval.

 

 

 

Godin Diana, doet my doch by-stant,

 

Roept sy al vluchtend voort,

 

Eer mijn Alphea brengt tot schant.

 

Sy wert verhoort, een wolck kom drijven

 

Die haer bedeckt,

 

Hy soeckt en roept, hy wil daer blijven

 

Tot die vertreckt.

 

 

 

Doen wiertse benaut, en van angst heel

 

besweet

 

Om dat hy hielt zijn stee,

 

Sy smelte in haer traentjes heet,

 

Van lieverlee s'een Fonteyn werde,

 

Alpheum 't siet,

 

Verkeert hem weer tot mins volherde

 

In eenen vliet.

Ist waer of niet?