Een klugtig Lied, van een seekere Schoen-Lapper, met zijn Lieve soete Wijfje.
Voys: Van de Quesel.
WIlt vry aenhooren, Omstanders al te saem,
Hier komt u vooren, Een klugt seer aengenaem, Van Jan en Pryne siet, Die leven in 't verdriet, Om dat den een den ander, Geen Soopje meer en gunt, al aen malkander.
Dat dronke Jantje, Dat so knaphandig Lapt,
| |
En Prynens handtje, Dat soo gestadig klapt, Sy seyt jou dronken hondt, als jey het maekt soo bont, Sal ick mijn handen schenden, Al sou dan u lighaem, Het leven enden.
Wie sou niet treuren, Om soo een droef verhael, 't Is om te scheuren, Van soo een harde tael, En dat dan soo een Wijf, Die tot haer tijt verdrijf, Niet anders doet als klappen, En daer dien goeden bloet, Moet sitten Lappen.
Verscheyde menschen; Heeft hy daer hy voor kruyt; 't Gaet na wenschen, En sy hem dan nog bruyt, 't Is voor de Franse-kok, En voor Frans Franke ook, En 't Horlogy wil weten, Daer hy dan wel een brok, Van krijgt te eeten.
Van die Pottasy, Die daer dan overschiet, Gy krijgt Couragy, Als gyse maer aensiet, En ook wel een stuk vleys, Dat alles naer den eys, Gekookt is of gebraden, Daer hy sijn honger dan, Mee kan versaden.
Hey dats dan glory, 't Gaet Jantje na sijn sin, En ook Victory, Voor Prijne niet te min, Dat vreet so lustig an, En likt ook uyt de kan, Soo lang tot sy sijn dronken, En sy dan beyde t'saem, Ook zijn beschonken.
Dats dan Bataelje, Ja keyven dat het lilt, Dan is 't Kanalje: Daer Jan sijn Wijf voor schilt, Dan is 't jou dronken beest: Jy bent als onse leest, Als onsen hont wilt weten, Die anders niet en doet Als suyp' en vreeten.
Jey dronke Pryne, Sy hout van de slimp: En soo het schijne, By Juffrou van de Klimp, Drink sey een Kopje Tee, En Koffy ook wel mee, Om jou hart te verstercken, En dien goeden Jan, Moet sitten werken.
Dan gaet hy kruyen; Al voor de Franse Kok, Om haer te bruyen, Soo neemt hy dan een stok,
| |
En hy daer van het gelt: Ook wel een stuyver telt, En steektse in sijn sakje; Daer hy dan ook wel voor; Rookt een Toebackje.
Hy komt van kruyen, Sy maekt het hem soo bangh, Om hem te bruyen, Soo neemt sy dan de tang, Ook wel de kromme vijf: Daer sy hem me op 't lijf, Soodanig komt te krouwen, Dat men lang daer na, Nog kan aenschouwen.
Meenig vuystslagje, Geschiet in harde kamp, 't Is om te laggen, Om 't spik al van de lamp: Dat die nog niet was gaer, Ey lieve siet 't is raer, Het moest daer nog op rooken, Om smorgens met, De Pot te kooken.
Spiegelt u menschen, Het sy dan groot of kleyn: Die ook eens wenschen, Nog eens getrout te sijn, Spiegel u aen dit Paer, Die met malkaer soo raer, Al in de bogt soo springen,
Dat men daer van wel moet, Een liedtje singen.
Den digter desen, Versoekt te sijn verschoont, Maer magt niet weesen, 's Is even wel geloont, Hy agt het voor een eer, Dat hy tot uwe leer; Dit in 't ligt heeft gegeven, Op dat gy dan hierna: Beter moogt leven.
|
|
Auteursrechtvrij