De nieuwen Haagze Parnassus Maagden-Berg

Klugtige Vryagie, tusschen Cloris en Roosje.

Stem: Ik stort nu mijn klagten.

WAer bent gy mijn Roosje,
Mijn zoete honing-dief,
Mijn lieve roosje, Ik heb jou soo lief,
Siet eens wie hier voor is, En ontsluyt jou deur,
Hartje 't is uwen Cloris,
Ach u Serviteur.
Ben jy 't soete bekje,
Wel Cloris mijn maet,

[p. 65]

 

En wat doet gy geckje, Soo laet op de straet?

 

Je moer sal verlegen, Sijn, wat begint gy,

 

Terwijl dat de wegen,

 

Nu zijn heel onvry

 

't Is om u mijn bloedtje,

 

Mijn Schaapje mijn Lam,

 

Soo veer kruypt het bloedje,

 

Daer 't niet gaen en kan:

 

Doeje deurtje ope, Laet me hier niet staen,

 

Of ick ga weer lope, Daer ick kom van daen.

 

Wel Cloris hoe praetje:

 

Mijn Lief kom maer in,

 

Mijn zoete maetje:

 

't Is wel myn zin,

 

Weest wellekom binnen, En setje wat neer:

 

Wy sullen beginnen, Wat is u begeer?

 

Wat sou ik begeeren,

 

Wel ik begeer jou, In deugd en eeren:

 

Tot mijn egte Vrouw,

 

Bent gy niet genegen:

 

Te wesen mijn Bruyd, Soo ga ik mijn wegen,

 

En ik scheyer uyt.

 

Wel Cloris hoe praetje,

 

Te haestig is quaet: Meenje soete maetje,

 

Datje sult te laet, Komen om te Trouwen?

 

Het kan u mijn vrind,

 

In 't kort haest berouwen,

 

U dog wel verzint.

 

Mijn Broeck die moet wyer,

 

Indien dit soo blijft, 'k Moet na de Snyer,

 

Raeck ick aen een Wijf;

 

'k Kan niet langer wagten, Nu benje te vreen,

 

'k Wilje niet verkragten, Seg maer ja of neen.

 

Je lijkt het te meenen,

 

Ick hoor 't aen jou reen,

 

Gaenwe maer henen, Ik ben wel te vreen,

[p. 66]

 

Doet so jonge Maegjes, Soo ben g' uyt de nood,

 

Elck trouwd al eens graegjes,

 

En dat voor zijn dood.