Nieuw lied op het zware regt en justitie, gedaan tot Boekholt boven Brunel, den 1 augustus 1771. aan een wraekgierige jufvrouw door het vermoorden van twee onnozele kinderen. Breder te lezen of te zingen.
Op de wys: Ik drink den nieuwe most.
Hoort men op 't Aerdsche Dal,
Nooit vreeder zaek kan worden bediet,
Als ik zal singen in dit droevig Lied,
Met haren Zoon in groot lyden kwam,
Door 't belette van een deugzaem leve,
Dees Iuffrouw had een meid,
Die haer tien Iaeren teid,
Had gedient getrouw in Eerbaerheid,
Hoort hoe den Zoon verlieft op haer Schoonheid,
Og Liefje wilt my ten antwoord staen
Zyn hart en Ziel dat word genegen,
Tot U, Edel schoone Vrouw,
Ik verzoek uw tot myn Trouw.
Zy sprak wil van myn vlien,
Dit en zal nooit geschien:
Ik ben een dienstmeid klein van pragt,
Die voor hun brood werke dag en nagt,
Dat zy 't wist zou worden disperaet,
Daerom wil my met vreden laten,
Daen bleef ik 't hertzeer.
Wel neen myn Lief aenziet,
Ik zal myn Moeder wel bepraete dan
Zoo gy my kiest voor uwe Egte Man,
Een Brief geschreve met myn Hand,
Waer op dees, Maget was te vreden,
En sprak ik verlaet uw nooit,
Voor dat ons scheid de Dood.
Sy word bevrugt van deze jonge Heer,
't welk baert veel droefheid en hertzeer,
Wist dat de Meid by haer Zoon ging zwaer,
Het scheen of de Duivel haer Regeerde,
Daer was geen rustplaets meer,
Voor deze Maegd och Heer.
Sy sprak haer Dienstmeid aen,
Dat gy met kind gaet zwaer,
En dat myn Soon daer af is de Vaer,
Dat is een leugen gelyk ik denken kan
Want ik zou hem niet laeten paren
Neemt uw vertrek van hier.
Zy gaf haer geld en goed,
Sy gaet nu weg dees Maget vol spyt:
En heeft Adieu tegen hare Lief gezeid,
Kwam by haer Vriende aen,
Gaf te kenne hoe het was vergaen,
Haer tyt was om dat zy moest baren,
Twee Kinders van een dragt,
Dwingt haeren Soon door de magt van haer geld,
Dat hy moet trouwen met een ander Beeld,
Daer word geen tyt verkwist;
Maer zoo dees arme Dienstmaegt dit wist;
Dat haer Lief met een ander ging paren,
Dagt zy ik wil eens gaen sien,
| |
Toen zy haer Lief aenzag,
Riep zy met een droef geklag,
Kom Dood hael my van 't leven af,
Ik wil met u trekke in 't duyster graf,
Berooft van haer verstand,
Liep uit de Kerk met het mes in haer hand,
en heeft haer zelven doorstoken,
Tusschen haer Kinders neer.
Men kwam toen uit de Kerk:
de Bruidegom riep menigmael ô Heer:
En viel voor dood op haer Lighaem te neer,
Och zoete Iezus wat heb ik gedaen,
dat ik mijn Lief hebt laten varen:
Om het vermalledyde goed;
dat dog hier blijven moet.
Hy nam zo alle bey de Kinder klaer,
Vertelt zyn Moeder deze droeve maer,
Ik wou dat de Duivel kwam uit de Hel
Die u met u Kinders weg voerden,
Uyt myn oogen heel klaer,
En is getreden zo na zyn warant,
Om te stellen zyn droefheid van kant,
Ziet wat den Duivel doet;
De Moeder als vertorent en verwoed,
Zy liep na 't bed myn hart zou schrome
Smeet het een Kind alhier,
Och Mensche maekt geween;
Sy nam het een als een Barbaer,
En scheurde het tot stukke van malkaer
Hy keek daen door het glas,
Als dat zyn moeder met het Kind bezig was,
Hy heeft die zaek doen gaen verkonde;
Aen de Heeren met fatzoen,
Van het geen hy had zien doen.
Daer word niet lang gebeid,
Velen kloeken Dienaers met haeren Wapens gaen,
En name deze Moorderesse gevaen:
En zo gebragt na het Gevangenhuis,
Nu is haer val op een einde,
Voor 't kwaed dat zy heeft gedaen?
Komt spiegel u aen dees boze Vrouw,
Zy moet sterven hier is haer Vonnes nou
Voor haer spiegelt u groote en kleen,
Vier Paerde haer aen stukken scheure,
En dan daer naer ô schand,
Wierd zy tot As Verbrand,
Zyn u Kinders bequaem tot den Egt,
Al zyt gy ryk den armen niet af zegt,
God heeft ons voor gegaen,
Denk maer eens zyn bitter lyden aen;
En wilt na 's werelds goed niet kyke,
Want Zilver Goud nog Geld;
|
|
Auteursrechtvrij