Een nieuw lied, van een wreede moord, gepleegd door Sara Geldhof

[p. 1]

Een nieuw lied,
van een Wreede moord, gepleegd door Sara Geldhof,

huisvrouw van Pieter Huissoon. Vrachtrijder op Vlissingen, aan Catharina Blok, zijnde een meisje van 13 jaren; waarvoor zij haar Vonnis op den 13 September 1838, te Middelburg heeft ontvangen.

Op een bekende wijs.

Wie heeft het ooit gehoord?

Zoo als nu deez wreede moord,
In Middelburg geschied,
Zoo als voorkomt in dit lied;
Door Sara Geldhof,
Dat een jong kind trof,
Nog geen dertien jaar,
Zij dacht niet op het gevaar,
Of op wreedheid van die vrouw,
Dat die haar vermoorden zou.

Haar ouders bij elkaâr,

Die onderrigtte haar,
Hoe zij haar woord moest doen,
En dat zij haar wat moest spoën;
Dat hier de appelen zijn,
Wie had kwade schijn?

[p. 2]

 

Of er aan gedacht,

 

Dat dit kind werd omgebragt,

 

Niemand dacht aan dit ellend,

 

Waar het meisje wierd ingewend.

 

 

3.

Nu staat het meisje daar,

 

Onwetend van het gevaar,

 

Dat haar zoo nakend is,

 

Ach, wie heeft geen deerenis?

 

Met dit jeugdig kind,

 

Dat haar dood hier vind,

 

Door deez' moordenares,

 

Van haar scherpsnijdend mes,

 

Dat zij om vijf guldens geld,

 

Nu de dood in de armen sneld.

 

 

4.

Kom sprak die wreede vrouw,

 

Liefkind! kom helpt mij eens gaauw,

 

En schud met mij het bed,

 

En met duivels list bezet,

 

Smijt zij het kind ter neêr,

 

En na wreed begeer,

 

Snijdt zij het hoofd van 't lijf,

 

O wat ijsselijk bedrijf!

 

God die alles hoort en ziet,

 

Vergat ook deze wreedheid niet.

 

 

5.

Toen nu het kind was dood,

 

Zat dit helgedrogt in nood,

 

Maar door haar wreed praktijk,

 

Stopt zij 't ongelukkig lijk,

 

In een vuil riool,

 

En bereikt haar doel,

 

Maakt het bloed aan kant,

 

Zij dacht aan geen leed of schand,

[p. 3]

 

Of haar nakende gevaar,

 

Zij stond gelijk met een barbaar,

 

 

6.

Maar nu, sta nu maar vast,

 

Want nu werd zij aangetast,

 

De vader van het kind,

 

Vraagt na haar die hij zoo bemind,

 

't Monster dat zegt: neen,

 

Uw kind is lang heen,

 

De man die maakt gedruis,

 

Zegt: mijn kind is nog in huis,

 

En door zijn zoo groot misbaar,

 

Was aanstonds de Politie klaar.

 

 

7.

't Wierd al gevisiteerd.

 

Zij houdt haar of haar niets en deerd,

 

En blijft gestadig kloek,

 

Men vergeet niet eene hoek;

 

Zij licht zelv' meê bij,

 

Maar raakt toch niet vrij,

 

Men komt aan 't riool,

 

Dat is niet naar het bedoel,

 

Want nu valt zij in onmagt,

 

IJss'lijk monster! weg is uw kracht.

 

 

8.

Nu staat zij voor 't Geregt,

 

Schriktop hetgeen men haar nu zegt,

 

Over haar snood bedrijf,

 

Met de doodsangst op haar lijf,

 

En knaging in 't hart,

 

Beladen met veel smart;

 

Doch dit helpt haar nu niet,

 

Zij verdiend het grootst verdriet;

 

Die 't onschuldig kind vermoord,

 

Moet ook gestraft zijn met de koord.

[p. 4]

9.

Zie hoe zij nu hier zit,

 

Die door wreedheid was verhit,

 

Nu bidt zij aan den Heer,

 

Om vergeving deze keer,

 

Leeraar doet uw best,

 

Dat zij ongekwetst,

 

Voor den Heer moog staan,

 

Zij spreekt man en kinderen aan;

 

Voor het laatst dat zij dien ziet,

 

Dompelt elk hierdoor in 't verdriet.

 

 

10.

O ongelukkig lot,

 

Hier gaat zij nu naar 't schavot,

 

Om haar loon te ontvaân,

 

Voor het kwaad door haar gedaan,

 

Met het hoofd gebukt,

 

En door berouw verdrukt,

 

Gaat zij naar de paal,

 

Daar zij krijgt een slecht onthaal,

 

Voor haar euveldaad zoo groot,

 

Ondergaat zij nu den dood.

 

 

11.

O wensch, wie gij ook zijt,

 

Beschouwd hier met wijs beleid,

 

Hoe God het kwaad beloond,

 

Als gij Hem dus heeft gehoond,

 

Zegt dien Vader niet,

 

Roept Mij in 't verdriet,

 

'k Help u als gij lijdt,

 

Als gij in benaauwdheid zijt,

 

Dus wacht een elk zich voor kwaad,

 

En volgt Gods Vaderlijke raad.