Een nieuw lied

Een nieuw Lied.

Laast heb ik my begeeven tot het jaagen
Smorgens vroeg als het wierd schoon dag,
Wat nieuws wat heb ik daar vernoomen;
Daar ik zoon' aardig mooy Meisje zag;
Zy sprak my aan: op de baan; wilt voorstaan:
En ik was eens genegen om met haar te gaan.

Zoo zyn wy wat zoetjes heen gaan wandelen:
Tot dat wy kwamen by een klaare stroom:
Daar zyn wy wat zoetjes zitte ruste,
Onder het schaduwe van een boom;
Ik lei myn hoofd in myn zoete liefjes schoot;
Met alle bei myn handjes op haar borsjes bloot

Was dat voor my geen groot vermaake?

Om zoo te ruste by myn Herderin;
'k Meende in Kuipidoos kamertje te raaken
Want het minne was myne zin:
Ik raakte al zoo veer, ja zoo veer, al voor een keer:
Maar naderhand gebeurde het ook nog we meer.

Smorgens vroeg den Haan begon te kraayen.

Deeze siere Maget om haar eertje dagt;
Miat gy myn opregt of zoek je my te paayen?
Denk eens ik ben dog van braaf Geslagt,
Weg malle zottin! meent gy dan dat ik u min?
Het zyn maar looze streeke door de geile min.

Weg weg Bedrieger al van myn Eertje!

Nu ben ik myn maagdom kwyt;
Ik telde het zoo ligt, ja ligter als een veertje
Myn Magedom en dat my nu spyt:
En die ik al zoo lank tegen wil en tegen dank
Heb agtien jaar gedragen dat valt my zoo bang.

Oorlof gy Jagers al van vrouw Venus velde

Als u zoo een werkje word voorgesteld,
Dan toont u als een held:
In het veld, al met geweld
Zoo lang tot u de zoete min niet meer en kwelt.

EYNDE,