De nieuwe hofsche Rommelzoo

Gedischt voor de laatdunkende knip-rymers en rymerzen

[p. 333]

Toon: Wech, wech, Meester Woedt met het huis van, &c.

IK was aan Bacchus gebonden voor dezen,

En gezoldeert als schakels twee aan een,

En zo lach gehecht, altijdt met hem te wezen
In vrolijkheidt, en nimmer by 't geween.

2 'k Heb noit een zorg, of quade gedachten,

Wanneer ik maar by Bacchus-vocht en was:
Dan vondt men by mijn de minste klachten;
Maar onbekommert dronk ik glas op glas.

3 Maar als mijn oogen geen glazen konden verdragen

Gelijk Actheon, kon niet weder-staan,
Schoon hy Diana wilde naarjagen;
Maar weet hoe 't hem, en my is vergaan.

[p. 334]

 

4 Haar schoone oogen, die als een Aurora

 

Zoo flikkerde, betooverde mijn zin;

 

Op hare wangen lag de douw van Flora;

 

Die boeide mijn, en trok mijn tot de min.

 

5 Maar of ik gloeyendt yzer wou smeeden

 

Met kout, dat in geen vier en was gegloeit,

 

Ik zou onnuttelik mijn tijdt besteden,

 

En boeyen mijn, en blijven ongeboeit.

 

6 Ik laat dan minnen voor die het behagen,

 

Mijn lust die min ik in de frissche wijn:

 

Wat hoef ik om een schoone te klagen?

 

Daar het by Bacchus beter is te zijn.

 

7 Adieu dan Lief, verlaat nu het minnen,

 

U oogen zie ik in een helder glas:

 

'k Stel alle schoonheidt uit mijn zinnen,

 

En word' weêr dien ik van te vooren was.