De nieuwe hofsche Rommelzoo

Gedischt voor de laatdunkende knip-rymers en rymerzen

Questie tusschen Grietje Gierigaarts en Symen Likke-Pot.

Toon: O Cromwel!

Griet.

O! Ghy verzoopen guit,

Ghy Moort-priem van mijn hert,

Wat nu? al weder uit?
Is 't hooft al-reê verwert?
Ey! zoo ik iets vermach,
Blijft t'huis nu dezen dag.

[p. 191]

 

Symen.

 

Aan 't lijntje ‘van 't Pijntje’ knoop ik al mijn lust,

 

'k Wil drinkken ‘en klinkken’ en leven gerust,

 

Mijn maagje ‘haar vlaagje’ moet doch zijn geblust.

 

Griet.

 

2 Wat hert-zeer en wat druk,

 

Veroorzaakt ghy mijn ziel,

 

Voor 't lang belooft geluk?

 

O! ghy door-trapten Fiel,

 

Is dit het huw'lijkx zoet?

 

Zeg, vuilen dronken bloedt?

 

Symen.

 

O! wonder ‘ik donder’ jou strakx op je huit;

 

Jou kronje ‘ik vonje’ in de Hoere-voogts schuit,

 

En namje ‘al quamje’ als een vuile Bruidt.

 

Griet.

 

3 O! eerelooze hondt,

 

Jou Fratzen kan ik wel;

 

Maar maakt 'et niet te bont,

 

Of ik weet wat ik zel.

[p. 192]

 

Oy my! oy my! ik sterf.

 

Symen.

 

Dat 's goet, zo beur ik erf.

 

'k Zal lachen ‘en prachen’ een aâr weêr om gunst,

 

En trouwen ‘en brouwen’ de zelleve kunst;

 

Maar leefje ‘zo sweefje’ doch al maar om zunst.

 

4 Nou zoetert, 't is slechts boert,

 

Ik meend 't waarachtig niet:

 

Jou hoofje is beroert,

 

Dat teelt jou dit verdriet.

 

Geeft my de sleutel ras,

 

Het geldt moet uit de kas.

 

Griet.

 

Wat reutel ‘de fleutel’ en kas die hoort mijn.

 

Jou flegel ‘de pegel’ van bier of wijn

 

Die hoortje ‘en smoortje’ zo ben ik uit pijn.

 

Symen.

 

5 O! jou verbruide Hoer,

[p. 193]

 

Beschaftme daat'lijk geld,

 

Of 'k rijgje aan mijn snoer,

 

Dat jou de nikker quelt.

 

Je bent voor my te swak,

 

Hier, 't geltje uit jou zak.

 

Griet.

 

Loop reekel ‘jou peekel’ en zalme niet meer.

 

Jou hoeren ‘die loeren’ och! lach ik maar neêr,

 

Zy lachten ‘en trachten’ om 't goetje dan weêr.

 

Symen.

 

6 O! Pry, dit 's lang genoeg.

 

Her! her! wat zoo! ik hebt.

 

Loop nu, doet jou gevoeg,

 

Jou roosje is verplet:

 

Ik kenje voor geen Wijf,

 

Ik banje van mijn lijf.

 

Het kannetje ‘dat Jannetje’ dat min ik voor jou,

 

Dat eer ik ‘dat sweer ik’ mijn zuikertrou,

[p. 194]

 

Dat trecht ik ‘dat echt ik’ voor mijn lieve vrouw.

 

Griet.

 

7 Loop heen, en komt noit weêr,

 

Breek vryelik hals en been,

 

Of loop de galg om veer,

 

Zoo valt het aas met een;

 

Zoo zal ik weêr met lust

 

Genieten d'oude rust.

 

O! Vrysters ‘de lijsters’ van Vryers zijn zoet;

 

Maar echtje ‘zo vechtje’ het zuiker word roet,

 

Het trouwen ‘kan rouwen’ dies mijdt dat gebroet.

 

 

 

I. d. Groot.