De Nieuwe Stem. Jaargang 19

[p. 686]

W.D. Tieges
magic voice

op het uur dat
slaande echoos zich verstuiken
het ravijn als luchtbed gebruiken
op dat uur
(de hittewijzers ondanks de val
schroeien het rubber
dat tussen de stenen stroomt)

op dat uur
is de tijd in zijn nopjes
maakt de tijd een trek naar het oosten
de oeverture tijd is geld
de oeverture aftellen
maandag dinsdag woensdag
de koude kerk van de zondag binnen

op dat uur
is de tijd water geworden
en smelt van je lichaam
is je lichaam tijdloos geworden
omdat de stem
een keer zijn oeverture zong

[p. 687]

horen zien en zwijgen

ons verborg een kontrabas
horend hoe de toeschouwers
hun lichamen swingden
op de telefoondraden van het orkest
zeggend
de baan van paal tot paal is lang
vanuit de fles met strong drink long drink
zagen we de zeemansdichter
zijn verzen lijmen van letters
uit enkel kaalgelezen kranten
we lachten
straks komt hij ee's te kort

verscholen in onze stalen huid
zuchtten we dat we zelf ook zingen
en gedichten verzinnen konden zonder
als akrobaten over dunne draden te dansen

we zwegen
en van binnenuit werden we verdronken