Nieuw Letterkundig Magazijn. Jaargang 20



[pagina 24]
Experimenten
Han van der Vegt III vandaag heb ik een mens gemaakt van leer en roest een hol teervat met schorre weerklank omkleed ik strak met een berenvel de klauwen en poten snij ik weg die heeft zij niet nodig, de kop die zielloos gaapt heeft zij ook niet nodig ik sla haar wat oude spijkers in op de plaatsen waar zij lijden moet een paar koehoorns, sierlijk van kromming splits ik haar in de lies door het laatste roestgat laat ik twee nachtegalen naar binnen floepen met zangzaad genoeg voor vijf dagen dan hecht ik af, ga zitten en wacht dunne hoest kondigt het leven aan daar reutelt haar stompe einde zacht zij richt zich op, zij spreekt! XII vandaag heb ik een mens gemaakt van zweet en porselein op haar witte ontvankelijkheid troont een sfinxenbek van een stortbak het wedgwood van haar gevoelsleven geeft zij vrijelijk te leen aan de mergzoet slurpende tempeliers die in haar kelder concilie houden koperberingde nubiërs, met serviesgoed overladen, klimmen de trappen op en af schaamte kent zij niet, noch verleden wie kan bogen op zo'n fris gemoed! zij zet het in rekken in haar op leeuwenpoten geschraagde wasteil vanaf de vier hoeken spuiten haar dolfijnen haar maagdelijkheid van zwadder en zoedel rein