Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 30

[p. 764]

[Twee gedichten]

Twee nachten per etmaal

Wie plots
van slaap verzadigd
bij nachte opstaat
met glimlach door de kamers dwaalt
ervaart bedaard
hoe hij een end
voorop is op de dag,
het alledaagse.
Hij gaat opnieuw
en zonder zorg
te bed
waar hij verkort, volmaakt,
een verse nacht inzet
nu zonder wake en klacht
over het lijk van
gisteren.

[p. 765]

Op zoek naar weidechampignons

Ik pluk geen enkel eetbaar tema meer. De aarde
is kaal gepikt door onze botte bek,
in beemden met het laatste grazend paard
lokt enkel gif van de satansboleet.

Toch wil ik op dit late uur iets schrijven,
iets vinden dat ik zelf niet weet. Een kind
bijvoorbeeld op een andere planeet
en dat muziek eet met een lepel.

Wat doe ik anders met je tere tekens,
je lieve groetenis bij eerder slapengaan,
je stem laat ik niet aan haar zwerven over
tussen de schimmen van ons woordenboek.

Ik zeg: de schimmel van het woordenboek.

Karel JONCKHEERE