Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 28

[p. 937]

Vorsttocht - een cirkelgang

steenarend beschrijft en keert
de lucht en weer en on-
ophoudelijk los van zichzelf
tot zichzelf in en terug

steeds aquila [chrysaëtos]
jager die cirkelend spiedt
dan staat en bidt /

wordt er in barstige voren
verschanst naar boven gestaard?

[met gedrukte lepels?]

[met gespannen haan?]

[p. 938]

II

waar het lief tot tranen
werd bewiegd rinkelt
pegel in de rillen /

stilstand, eens zomers' verraad,
takelt nu moerassen zelf toe
kapselt leven in berijpt beraad

: wie niet op weg is is gezien

[p. 939]

III

wie weg loopt
wordt gehoond gemeden /

ijskiem beklemt de lucht;
janhagel, rap en engelen
zijn hier verschrikkelijk op harleys
in de dorpen en gehuchten;

meiden trekken kerels aan
en kijken uit naar je klandizie,
bekkesnijders grimassen waar
je staat en kleumt:

wie vreemd is
wordt bewicheld en gesneden

[p. 940]

IV

‘als u straks over een paar maanden
bij de akropolis staat of onder de
palmen van mallorca zult u heel wat
zelfbewuster zijn als u weet dat u er
goed uitziet’

en weggeklapt is de schil,

rond de zuidvrucht, sinaas,
sorbet op terrassen, beslagen
bekers en parties in helle nachten

op de stranden,

vrienden en vooral
veel vreemden in de steden

[p. 941]

V

even breed lijkt de weg als lang

en over hal,

ijsregens door, spijt in
masker van traan en glashuid

op de wangen,

de bandages rotten /

wie niet wit is is

[p. 942]

VI

smeek om respijt om even
gekonfijte rust
in de rage maar o er
vliegt al een raaf

door de spatie en pakijs kent
geen pardon

valer

wordt de ruimte

taai

wordetong er

[p. 943]

VII

angst klopt in de polsen
als je graait in brosse sintels
van wie hier eeuwen vroeger was;

je graaft je in:
de löss bijna 1 m uitgediept
de opening bedekt met huiden
op boomstammetjes gestut, dikke
lagen aarde sluiten de stormen buiten;

stokstijf ben je en denkt
het dreunen van mammoet te horen

[p. 944]

VIII

een vogel komt en vliegt door

stilkoude lucht;

die stip warmte met een schot

in de vlucht

en een mes op de borst in de sneeuw,
daarin zou een rode hand

zich dampend kunnen warmen

maar een vogel vliegt en vliegt en gaat

door staalkoude lucht

waarheen een stille vogel vliegt

[p. 945]

IX

in de wachtkuil: ruik je al gebraad?
verlies je niet in ongeduld!

been neem je ter hand [sneeuw
smelt in de palmen], graveert
een brede stier en doodt hem,

je spreekt daarbij een klank met
vingers in de oren: wat komen
moet zal komen;

verlies je niet in ongeduld!

[p. 946]

X

uit de snikhete dag, hier beneden
is het kil:

een roedel herten

oerossen, bizons en galop van
paarden op de wanden van lascaux
vanwaar een lijn feilloos van aap en toen
anekdoties tot aan nu en marlon brando
wordt geschetst /

bij het verlaten geeft men dan
ook graag een fooi aan de gids
[dezelfde jongen die in 1940
de grot ontdekte toen zijn hond

[p. 947]

XI

‘beg leave inform you proceeding
antarctic - amundsen’ /

must fight it out to the last bis-
cuit, but can't reduce rations
[scott]

[p. 948]

XII

geïsoleerd en in een onder-
koelde cel is hij de draad kwijt
waarop hij had gejaagd;

koudzweet omvangt hem

als een dwangbuis

een spin zoekt traag zijn hart

[naar oorzaken in het verleden

wordt gezocht doch

hij rekent op geen god of charitas,
niets meer dat blijft,

slechts

alleenspraak,
fragment
en rest

[p. 949]

XIII

it seems a pity but i do not think
i can write any more. r. scott

en ontijdig ligt hij roerloos;
gebeuren hem nog even barstend
eischil, vruchthuid, hersenvlies,
gaapt hij zich schedelglad leeg
aan koudgevuld aardschap

en doodstil -

het spoorloos reizen kan beginnen [

Huub BEURSKENS