Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 28

[p. 657]

Dan zinkt de stilte

voor H.C. Pernath

Boven de daken hangen de dieren
van verdriet, van vreugde halen ze
adem en wachten als een zachte spons
op water, liefste.

Liefste, haal de vlaggen van de wolken binnen,
ik heb haast. Het feest van de gevreesde
eeuw kan ieder ogenblik beginnen.
Neem kaars en bril,
noem de mooiste dingen bij hun
akelige naam, en kom de lange
sliert ervaren van mijn woorden.

Eerst even dit: de aftocht van de zon
en van de afgedragen maan is
reeds een werkelijkheid. Het zeeschuim
tergt mijn enkels, straks mijn welriekend
lichaam, de verboden zone van
een diepe wonde in mijn mond.
- Een vreemd geruis handhaaft zich
's nachts in het konvooi van al mijn dromen -

Dan zinkt de stilte en heeft de lange
sliert van al mijn woorden, liefste,
niet de minste zin.
Het ga je méér dan goed.

Walter HAESAERT