Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 27

[p. 1038]

[Drie gedichten]

Woorden

voor Leonard Nolens

Monochroom en mozaïek.
Landschap en verlamd.
En een hand,
een holte,
die bleek en bloedloos achterblijft.

Verkaveld bladwit,
verkaveld in de dood
en zijn vrolijke schaduw.
Adem aan adem
met de adem van maden.
Met de gehele eenvoud
van eertijds hout.
Met het noorden
dat windstil en ongeschonden
bevroren de ontscherving
van dit spiegelschrift voorafging.

[p. 1039]

□

Taalstrand van nutteloosheid.
Hemel, aangespoeld wrak.

Schaarsgebed.
Spiegelspraak.
Van de stilte
bewaart en houdt
de tongwortel
de accijnzen achter.
Mijn hand is in haar
schaduw vergleden.

Verdwenen als een engel,
in de houtskool
van een vogelvlucht.

Als een zucht
in het smalle sterrenbeeld
van de stenen wind-
roos.

[p. 1040]

Woordenboek

Wie aber, sag mir, soll
ein Mann ihm folgen durch die schmale Leier? [Reiner Maria Rilke].

Karige ploegsnede,
in sneeuw.
Tijdgestolde spiegel,
pegelbloed.
Van de letterpees
de koele cartografie.

Enkelbladig woordenboek.

Muze met de knokige keel.
Slechts met ademkroos
kan ijslip u begiftigen.

Michel BARTOSIK