|
| |
| |
| |
[Nummer 1]
Het paradijs nu
Alles kan me gestolen worden! Niets kan mij ontstolen worden. Niets dan poëzie waar ik ook zie: doet wat gij wilt en de liefde zal u bevrijden! Steeds dichter nader ik het gemeenschappelijk tehuis, waarbinnen wij, eenmaal beland, elkaar als ware menselijke broeders en zusters zullen leren ervaren en erkennen.
Niet op rotsen, niet op zand, maar op visioenen is dit onderkomen, deze overgave, gebouwd! Niets dan visioenen zullen de wereld van de ondergang redden, niets dan de onafwendbare loop der openbaringen vervolgen, tot in de diepste oorsprongen, de eigenste geheimen - om van daar uit schuldeloos, zonder angst en vol vertrouwen te voorschijn te treden, als waarachtige mensen, onbevreesd, dapper - en bovenal:
VRIJ!
Het zal onze generatie, onze leeftijdsgenoten aller werelden op deze aarde niet zijn weggelegd, het zal waarschijnlijk ook niet toebehoren aan de meerderheid onzer kinderen, maar onze kindskinderen zullen ervan lusten!
Zij zullen behoren tot een generatie die zowel gehoord als gevoeld zal hebben, wat het betekent op één wereld door alle elementen te trekken - door het water het vuur en het licht te zijn heengetrokken op weg naar een eeuwig Nu, dat nu al - als voorproeve van toekomstig geluk, geheel en al genietbaar - is weggelegd voor de enkelingen die het dezer dagen van de daken schreeuwen:
PARADISE NOW!
| |
| |
Volle zalen, allerlei soorten van publieken, toehoorders, toeschouwers, kijkers, lezende voorbijgangers, mededeelnemers en andere stemhebbenden:
PARADISE NOW! Het Paradijs Nu!
Steeds dichterbij, voor steeds meer mensen - door alle noden der tijd, alle honger en alle misère, alle oorlog en àlle geweeklaag héén te kunnen lezen alle tekenen aan alle wanden: HET MOET ANDERS! En dan die vrolijke wetenschap, die ons toelacht, de armen wijdgestrekt: HET KAN!
En de jeugd, die je gaat bewijzen, dat ALLES MAG! Alle grote ideeën uit het verleden losgewoeld, blootgelegd en in levende lijve gemanifesteerd, alle kulturen gemeenschappelijk werkzaam en bereid, te laat voor een theorie, midden in de praktijk beland, dag in dag uit leven, aan de ingang van onthullingen die in je eigen onderbewustzijn wachten:
Een eeuwlang psychoanalyse toont aan: polymorf pervers ieder, ieder van ons, hier en niemand elders uitgezonderd. Dat betekent bijvoorbeeld leren leven vanuit lust in plaats vanuit onlust. Dat is een gemeenschappelijk uitgangspunt. Dat te aanvaarden - voor jezelf, bij anderen, in de wereld - dàt is ware vooruitgang. Dat betekent jezelf te kunnen identificeren zowel met de lustmoordenaar, met de ‘misdadiger’ als met de geweldloze, de ‘heilige’. Niets menselijks mag ons meer vreemd zijn, die als levende wezens dit ademende heelal bevolken. Een poly-interpretabele werkelijkheid, ieder van ons hoe ook geaard of besnaard in zijn eigen kostbare spel verpakt, in de warme baarmoeder van dit leven zo veilig in eigen huid onderdak - in talloze onvoorstelbaar onvoorspelbare omstandigheden.
En dat wij bewegen, als mensheid, in een kosmische, planetaire dans rond het jaar 2000, komende te zwemmen in een oceaan van relativiteit. Als er één opgave voor de mens, nu, onmiddellijk is weggelegd, en ik wend me tot de mens in het westen met wie
| |
| |
ik te maken heb, in taal- en kultuurgebruik, dan is het ‘dat hij weer van het leven moet leren houden’.
Afstand doen van alle nonsens, die deze liefde in de weg zou kunnen staan, alles afleren wat niet geheel en al hemzelf toebehoort, steeds weer opnieuw ervaren, dat wil zeggen begrijpend leven met alle verschijningsvormen van het leven, voorgoed vertrouwd met de altijd nieuwe aard van de seizoenen: lente zomer herfst en winter, vertrouwd ook met de ochtend, de middag, de avond en de nacht, vertrouwd met de loop van Zon en sterren, de Maan en de planeten, eenvoudige en natuurlijke wegwijzers in een wereld die door komplexiteiten en verwarringen de weg is kwijtgeraakt, met mensen niet in staat voorbij de grenzen te zien die geslecht moeten worden, willen wij op tijd [het is de hoogste tijd!] tot een planetair, globaal bewustzijn komen.
Er zàl het een en ander moeten gebeuren als wij niet lijdend en lijdelijk willen toezien, dat de mensheid vergaat in haar eigen vuil, haar eigen materiële en psychische onrechtmatigheden.
Het is de hoogste tijd, bijvoorbeeld, voor de eerste de beste handelingen die de vrede kunnen bewerkstelligen - in eigen huis. Wie nu nog een vijand heeft, is een oorlogsmisdadiger. Maar voel ook aan, wat de Japanse filosoof Ohsawa onder woorden bracht: ‘een sterke, wrede vijand is speciaal waardevol: zonder hem word je lui, zwak en dom’. Die sterke vijand zal je altijd in jezelf aantreffen, in de vorm van afgunst, hebzucht, jaloezie - en laat de vijanden, die je al dan niet door jou ingebeeld in de wereld daarbuiten aantreft, je maar minachten, haten, onderdrukken, wantrouwen, afgunstig op je zijn of je eigendommen begeren... Maar leer te leven met wat je nù hebt, en dan ook nog met wat je zult hebben als àlles je is afgenomen, want er IS geen andere manier van leven - en al het andere is illusie. Alle levensverzekeringen, àlle gewaarborgde en bewaakte kluizen, àlle
| |
| |
gewaarmerkte papieren geheimen, octrooien en patenten, àlle bommenwerpers - al onze overbodige zorg om de toekomst die ons als een zware last op de schouders drukt, omdat wij zo graag zélf hoogstpersoonlijk het heft in handen zouden willen nemen.
[En dat kàn eenvoudigweg niet; niemand kan meer van zichzelf verwachten dan dat hij slechts zijn eigen straatje zo zuiver en schoon mogelijk houdt - dan leer je je buren pas kennen, en je vrienden - en vriendelijke voorbijgangers!]
DOODGEWOON VERTROUWEN in eigen stuurmanskunst herwinnen, aan jezelf werken, in eigen gezin arbeiden, je eigen familieleven korrekt en perfekt leren spelen. Dode banden doorsnijden. Niets tegen je zin doen. Dàt is het enige, wat op dit ogenblik de westerse mens te doen staat: zijn eigen menselijkheid leren ervaren [en dat kan zéér diep gaan, ook en juist als je met maar enkelen dit kontakt verdiept ervaart: aan intimiteit, en waarachtige kommunikatie], en wat minder oordelend de mogelijke onmenselijkheid van andere wereldbewoners, eigen machthebbers, als gedragsbepalend ervaren.
Zelfwerkzaamheid: niet op anderen wachten om het goede voorbeeld te kunnen geven, maar er zelf aan gaan staan. Niet wachten tot je regering menselijke wetten uitvaardigt, maar er zelf naar leven. LEVEN EN LATEN LEVEN - volgens die wet waarop we steeds meer onszelf kunnen beroepen, omdat we er - als we het gezonde verstand als criterium aanvaarden - als vanzelf hééngroeien, omdat het niet anders kan. One World Or None. Eén wereld of géén. De Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, ook door de regeringen der lagere landen met ceremoniële protocollaire plichtplegingen gekontrakteerd en geratificeerd: een uniek menselijk dokument, deze tijd benoemende in haar vanzelfsprekende minimale mogelijkheden.
| |
| |
ARTIKEL 1: Alle mensen worden vrij en gelijk in waardigheid en rechten geboren. Zij zijn begiftigd met verstand en geweten, en behoren zich jegens elkander in een geest van broederschap te gedragen.
ARTIKEL 2, LID 1: Een ieder heeft aanspraak op alle rechten en vrijheden, in deze Verklaring opgesomd, zonder enig onderscheid van welke aard ook, zoals ras, kleur, geslacht, taal, godsdienst, politieke of andere overtuiging, nationale of maatschappelijke afkomst, eigendom, geboorte of andere status.
De vrijheden, in deze Verklaring opgesomd!
Het zijn er al zoveel, dag in dag uit onteerd. Zomaar een oproep aan het gezond verstand van ieder, dat het de macht weer moet overnemen, de macht over zichzelf weer moet herwinnen - elk systeem doorbreken om ons weer te doen heersen over onszelf. Al onze verschillen, vanaf nu, tussen wie of waar dan ook, uit de weg gaan ruimen. Mensenwerk voor een mensenleven, niet langer uit te stellen of af te schuiven, over te dragen of te delegeren! Een gemeenschappelijk treffen voorbereiden rond de problemen en onderwerpen die ons allen aangaan en die té belangrijk zijn om ze met de verouderde strijdmiddelen van agressie, manipulatie, politiek-ekonomisch-sociaal geschipper, en bovenal suppressie te lijf te gaan. Ons eigen lijf, letwel: Moeder Aarde!
Pollutie treft zowel de Rijnmonder als de Groninger, de Walloniër of de Vlaming, de Fransman en de Duitser - en daarnaast zijn wij zélf het slachtoffer van Amerikaanse paranoïde regeer-strategieën, angstwanen hier teweeggebracht, met meer dan schandalige gevolgen.
Laten wij, bij al onze protesten tegen onderdrukking in Perzië, Griekenland of Bangladesj, nooit vergeten dat wij in eigen midden een vervolgde, een onrechtmatig onderdrukte, minderheid hebben
| |
| |
- onvrijwillige en ongewilde slachtoffers van een psychose, die middeleeuwse maatstaven hanteert waar het gaat om gebruikers en handelaars in en van drugs als hasjiesj en dergelijke. Kapitalen verspild aan vervolging in plaats van begeleiding; talloze levensmaanden en -jaren opgeofferd aan een gesanktioneerd hypokriet blufpokerspel, dat mensenlevens vreet.
HET HAATDRAGEND APPARAAT van politie en justitie staat als een zwarte toren midden in het glazen huis van een hypermodern uiterst verfijnd menselijk en gecomputeriseerd samenlevingsapparaat - angst verspreidend, regerend uit onwetendheid, bij de gratie van onverschilligheid, domheid en de dommekracht van de inertie - de daadloosheid die de bange mens bevangt, als hij denkt te moeten ingrijpen en het niet kan opbrengen, voorloper van een fatalistisch en defaitistisch gedrag, dat de verwarring doet toenemen en de helderheid afnemen.
Het vrije woord! Het mocht wat, hier wat, tussen deze regels door zovelen die niet kunnen lezen! Niet meer tot denken komen, ongeschikt tot handelen. Brein control in Amerika - waar big business, politiek en gangsterdom hand in hand gaan - en in de Sovjet-Unie worden waarheidzoekende intellektuelen verbannen naar psychiatrische inrichtingen!
HET GEZONDE VERSTAND, dat door mij spreekt, roept een ander ik dat deze woorden schreef, halt toe. Ik mag niet doorgaan mijn lezers te pijnigen met het leed van de velen uit wier naam ik toch niet spreken mag, aangezien iedereen en alles toch alleen en geheel maar alleen voor zichzelf kan spreken, elk vogeltje zingend zoals het gebekt is, ieder mens levend met evenveel recht op leven als wie dan ook. Ieder met het heilig recht op zijn eigen bestaansreden, gewone mensen [als die er nog zijn] en ongewone [die wij allen zijn].
Allen een handvol kostelijk leven toebedeeld, op de aarde die ons voedt, doet groeien en behoedt. Het beloofde land, liggende onder je voeten, met
| |
| |
elke dag die grootste show ter wereld, geheel en al gratis: één zonsondergang, en niet eens op bestelling, als de haan kraait, morgen wéér een dag, wie weet wellicht de eerste dag van een nieuw leven!
The very first day of a real, new life!
Een heel nieuw leven!
Je bent uniek, mens, je kunt nog alle kanten uit, je bent altijd anders en méér, een buitengewoon natuurgebeuren, uitzonderlijk, vol van geloof, hoop en liefde - onuitputtelijke levenskrachten, dag in dag uit gewaarborgd door de aard van de schepping zelf! Jij, als méde-schepper.
En weet je dat het voor iedereen is weggelegd, dat niemand hoeft te worden buitengesloten [en dat zigeuners, joden en andere vervolgden al BINNEN zijn]?
Dat wij allen kunnen deelnemen aan deze grote geestelijke, kreatief-erotische revolutie, dat wij daaraan afzonderlijk en in gemeenschap kunnen deelhebben, dat wij daar al deel van uitmaken, vaak zonder het te weten?
Dat wij de keuze hebben uit velerlei vormen van inwijding en verruiming, dat wij ons zowel wetenschappelijk psychologisch als magisch-mystiek-metafysiek-religieus kunnen ontwikkelen?
Weten wij al dat het niet alleen kàn, maar ook MOET omdat het niet ànders kan: omdat wij weer de gemeenschappelijke taal moeten leren spreken waarin de ene mens de andere kan verstaan, een vader zijn zoon en alsjeblieft omgekeerd, een kapitalist de eerste de beste kommunistische arbeider, de professor van elke stand of standing zijn studenten, en de mens in uniform elk mens niet in massa-konfektie of haute couture gekleed...
Het is zó noodzakelijk dat wij leren begrijpen te leven in een enorme kosmische omwenteling, die zich op aarde in het huidige tijdsbestel onder meer, onder véél meer, heeft gemanifesteerd in de ontwikkeling der atoomfysica, met de daarbij horende experimenten [Hiroshima, als dat u iets
| |
| |
zegt], in de koncentratiekampkrankzinnigheid hier vlak bij, even over de grenzen, in de ontwikkeling van automatisering en cybernetica en in de ontdekking, in het neutrale Zwitserland van april 1943, van lysergzuurdiethylamide [LSD-25] door de scheikundige Albert Hoffmann in de laboratoria van de Bazelse farmaceutische industrie Sandoz.
En als wij een driehoek trekken, een veelvoud van driehoeken van waterstofatomen, alkaloïden, Water, Vuur en Lucht, tussen en door deze zowel positief als negatief zeer beladen inhouden, met psychische en fysische krachten van de allergrootste en allerkleinste meetbare eenheden, deze zowel semantisch als associatief door taboes belaste controversiële hete hangijzers, dan treffen wij een grote konstellatie aan, waarbinnen het huidige tijdsbestek zich in elkaar komplementerende polariteiten zeer wel definiëren laat.
Enerzijds maken wij de barensweeën van een volkomen nieuw gemuteerd tijdperk mee, met de voorgeboorte-weeën van dien: strijd, konflikt, protesten en demonstraties - stads- en kultuurguerrilla's, kulturele en maatschappelijke experimenten en andere pilot-projects, maar daarnaast zijn wij in een gevecht op leven en dood gewikkeld met wat eigenlijk al de stuiptrekkingen van een suïcidale maatschappij zouden moeten zijn, de ware machten van de duisternis: de angsten, verdringingen, trauma's, komplexen, neuroses, psychoses en alle andere tekens aan de wand van die mentale vervuiling, die als een smogwolk te midden van de intermenselijke relaties ligt, ons het uitzicht op elkaar ontneemt, ons scheidt waar wij ons verbonden zouden moeten gevoelen...
Het ligt aan onszelf, aan onze eigen opstelling tegenover de werkelijkheid, dat wij leren inzien aan welke zijde wij al dan niet staan, en in welk van de referentiekaders [beide, geen hunner, en/en, of/of, maar ook en/of] wij de komende ontwikkelingen, ontdekkingen, fenomenen, mystieke en
| |
| |
maatschappelijke spelen kunnen en willen gadeslaan. Ik heb het eerder onder woorden gebracht, en wil het hier nu, waar ik ook ga en sta, graag opnieuw herhalen.
Vertrouw de toekomst, vertrouw de jeugd, vertrouw het leven zélf.
Misschien is het met de ontwikkeling der mensheid nu al zó gesteld, dat de toekomst zich voorbij menselijk plannen en kontroleren, regelen en heersen gaat voltrekken - dat inderdaad die stortbak, die stormvloed van vuil water en lucht, op zee en in de rivieren, over ons heen moet worden gestort, voordat wij ons weer kunnen verschonen.
Maar, in de tussentijd, voordat de computers van de Club van Rome nóg meer onheilstijdingen over onze lieve kleine hersentjes zullen brengen, kan het geen kwaad, nee is het van het allerhoogste belang, je eigen misverstanden uit de wereld te helpen.
Men hoeft het niet voor mij te doen, je dient jezelf alleen.
Ik zelf heb het in mijn eigen algemeen belang, ons aller welzijn ontdekt.
Dat ik schrijf en spreek doe ik voor mijn plezier en ons aller bestwil, uit levensbehoud ook.
Ik heb het Koninkrijk der Hemelen op aarde binnen bereik gezien, in de in- en uitzichten van grote denkers en dichters, bouwers en konstrukteurs, uitvinders en visionairs.
En iedereen kan toetasten, er is voor iedereen plaats binnen de grootste bevolkings- en informatie-explosie-aller tijden op deze aarde.
Steeds meer plaats voor steeds doelmatiger gebruik van hart en hersenen.
Kom binnen.
Volg de planetaire vlucht die de jeugd neemt.
Volg jezelf.
Stel het in je leven eens zonder leiders en àndere autoriteiten dan je eigen geweten.
Leer leven met de begenadigde overlevenden van de uitputtingsslag die nog steeds plaatsvindt. Ban je kleine oorlog uit, hervind de universele
| |
| |
vrede in jezelf waarvoor in alle perioden der menselijke geschiedenis je grote medebroeders en zusters hun leven hebben gegeven.
Je hoeft het niet met de Amerikaanse psychiater Sheldon Cholst eens te zijn waar hij schrijft: ‘de mens werd niet in de wieg gelegd om te lijden. Zijn behoeften moeten zoveel mogelijk bevredigd worden, zodat hij een gelukkig schepsel kan worden in plaats van één voor wie het leven een lijdensweg is’.
Misschien is voor elk mens de ingang naar waarachtige kennis de gang door het eeuwige tranendal - maar het is nu, juist nu, je dure plicht om gelukkig te zijn, zo gelukkig als maar mogelijk, tegenover jezelf, in jezelf, voor jezelf, en ook met man, vrouw, kinderen, andere familieleden, bevrienden, bekenden - en ook en juist de onbekenden, de vreemden, de anderen, de buitenlanders, de vreemdelingen...
Gelukkig zijn, met niets, met alles, met de poëzie van lief en leed, met de hartepijn van het leven, het paradijs Nù!
Voor één enkel ogenblik misschien, en dan bestaat het al; zoals het was, is, en zal zijn.
Als je die eenheid maar zoekt en hervindt die aan onze oorsprong staat.
Liefde is geen uitweg naar de ander, maar een inwijding naar je zelf.
Elke deur staat open. Maar het is voor élk mens zélf weggelegd de drempel te overschrijden.
Stap binnen: het paradijs wacht. Er bestaat geen andere opgave.
Geen groter gebod. Geen hogere waarheid.
Alles kan me gestolen worden. Niets kan mij ontstolen worden!
Simon VINKENOOG
|
|
Auteursrechtelijk beschermd