Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 23

[p. 625]

Een nacht zonder naam

Veel later pas,
na welke gebeurtenissen?
beseft men het toch maar weer:
het had inderdaad ook anders gekund.

Maar het is nog zo kwaad niet,
de tijd vergeet maar verliest ons niet
en in de slaap groeit
het oog van de kobold,
hard en geweldig als een vader.

De taal blijft ondoordringbaar
en poëzie is een woord van niks.
Dichters behandelen het woordenboek
als een foto-album, ik bedoel,
zij vermoeden ergens een oorsprong,
zo vriest elke monoloog dicht.

Water stijgt sneller in donkere kelders.

Willem M. ROGGEMAN