Nieuw Vlaams tijdschrift. Jaargang 21

[p. 677]

Drie gedichten uit de cyclus ‘openbaringen’

[Drijvend door een donkergrijs gebied]

Drijvend door een donkergrijs gebied
merk ik verstaanbaar op:
er ligt een lichtgevend lijk
voorbij het zwijgen
en op de mijlpaal God
zet zich mijn spiegelbeeld
onterend bloot

[p. 678]

[Wie dit leest kleurt mij zonder zon]

Wie dit leest kleurt mij zonder zon
blijft aan mijn rechterhand
onvoldaan in het duister staan

We weten samen aan één keten dan
hoe behoedzaam de heerser zwijgt
als in de hoek waar ik niet huilen kan
de schedel in de handen
van mijn vader
met het spookbeeld van de dood
mijn schrik te voorschijn tovert
ik later afvaar
naar een wereldvreemd verlangen

We raden dan dezelfde moed
een wankele gewoonte slechts
die ons ontbreekt
het strelen van een huid
het roemloos zoeken van een blik
en ondergaan
zoals ons goeddunkt uit de smaak
de aanslag van het voedsel
op ons gebeente levenslang

Wie dit leest
bekijk ons van kop tot teen

[p. 679]

 

Onze ogen smeken:

 

druk uw lot de hand

 

wek de booswicht niet

 

zolang zijn angst verwijst naar woorden

 

hij droomt misschien niet eens

 

zo mag het even

 

 

 

Om blij te zijn

 

ontvouwt wie bidt zijn handen

 

breekt het brood

 

 

 

kromp ons toekomstbeeld

 

tot vier voeten aarde

[p. 680]

[Ik proef genoeg de druiven in je borst]

Ik proef genoeg de druiven in je borst
om te weten dat ik afdwaal
waar het hartstocht ter hoogte van een mond
een stem een mens streelt
met de zweep der woede

Wat ik aanraak in de holte van het woord
gunt geen hand
de warmte van uw bekken
wentelt in een ademwolk
eindeloos de klanken achterna
vult straks de onschuld van mijn kogelpen
met stollend bloed

Daaruit ontsta ik dan
even verzadigd

JULIEN VANGANSBEKE