Nieuw Vlaams tijdschrift. Jaargang 19

[p. 467]

Voor N.P. van Wijk Louw

Op zijn 60e verjaardag

Over de roerloze horens van de Stier
groet mijn buigende Ram
uw dubbele eenheid van Tweeling.

Dieren lezen ons de woorden uit de hand
soms roept in ons vers hun kreet om asiel
onze handtekening na jaren slijtage
kon hun speelzieke spoor zijn.

Spelen en ziek zijn
andermans ogen gezond schrijven
zelf achterblijven een verdoolde hond
in droge drukken die men Kunst heet.

Gij blaft in 't oudgeboren vaderland
de preutse gapers aan
zij weten niet dat gij hun leiband zijt
als gij bij nacht uw sterren telt in spiegels
voor wie vandaag uw vrienden
en voor wie morgen eens uw zonen zijn.

Als ik naast u iets zeggen mag
dan voel ik mij nog méér boom
een zelfde aantal ringen
een schors die men herdenkend streelt.

[p. 468]

 

Vergeet wat hier zich schreef

 

want sedert jaren reeds gezegd

 

maar wissel in een glimlach over zee

 

met mij die in een glimlach woon

 

onze dode en blinde kinderen uit.

 

 

 

KAREL JONCKHEERE