Nieuw Vlaams tijdschrift. Jaargang 19

[p. 452]

Vier gedichten

Verdere berichten uit Kiel

Dacht
achter de ruggen
van bruine Duitsers
en drie zachte
Zweden voor wie
Murnau méér was
dan Lang,
aan de witte borsten
van Inger Larsen uit
Oslo, die haar ademing
nauwelijks voelden en
zich koesterden
onder hun lycra.

Had voor een appel
het ei van columbus
prijsgegeven
aan de golven
achter het Feuerschiff:
mijn aangebroken mondvoorraad
aan taal, mijn zo innig
gekoesterde vinnige
dichterschap
opgesoupeerd.

Was vlees meer noch geest.

[p. 453]

Poezie

1

Dit zijn de speelballen
van het eerste uur:
de ademnood van een grijsaard
het zonder zinsverband verdwalen
in je zelf.
150 bladen Atlanta A 1018-16
vul ik met cryptogrammen.

O wat een wanhoop:
niet meer te kunnen spellen
en in de taalstrik
te verstijven.

[p. 454]

2

Scheur dit gedicht uit de
naad van zijn blad,
naai dan regel voor
regel in de zoom
van je rok.
En weet:
telkens als het
thuiskomt rakelings
langs je knie -
hoe het tintelt van
verlangen
zich stuk te lezen
in jou.

[p. 455]

3

Met een langzaam
verlamde
schrijvershand
schrijf ik de wereld
de zee van mijn woorden in.
De wereld:
het geloof van de ketting,
mirakels van smeltend
medaillemetaal,
de gloed van 2000 jaar weten
een overgekookte brij
van sissende hersenen.

Maar daarmee ook:
madonna van was onder glas,
de opgeprikte nachtpauwoog.
het signaal van alles veilig:
we leven nog.

WAM DE MOOR