Nieuw Vlaams tijdschrift. Jaargang 19



[pagina 426]
Gedicht 20 december 1965, de zon staat te blozen als een franciskaan, de rivier slingert zich met forse lendenslagen door het land als machtsgevoel door een koning, en ik hou nog altijd van fréderique, hoe mocht ik de geheimen van haar lichaam weten, en haar borsten borsten noemen, alsof ik een beroemdheid mocht aanspreken bij zijn voornaam. en soms gaf ik haar gewoon een klap op de billen. hoe kon zij haar ondefinieerbaarheid tegen me aanvleien tot ik ze definieerde in een zoen en ze zei: fréderique, aangenaam en ze zonde zich in mijn zonden en ik ging over haar als vier seizoenen en zij speelde zich af onder mij en werd een wereldgebeuren in mijn armen en maakte geschiedenis, ik ben geschiedschrijver geworden. HERMAN DE CONINCK