Nieuw Vlaams tijdschrift. Jaargang 19

[p. 102]

Pasmunt

(Aan- en kanttekeningen van een dagdief)

Men kan water drinken in plaats van bier, voorzeker, maar dan is het jammer dorst te hebben.

Beloften zijn de voorontwerpen van onze inzichten.

Geloof me: de ernstigste mannen zijn zij die niets serieus opnemen.

Het wild maakt geen onderscheid tussen stropers en jagers.

Om hen terecht te wijzen wier brood men eet, moet men weinig behoeften hebben.

We zweren onze ondeugden slechts af, nadat ze door onze leeftijd zijn achterhaald.

Men kan koningen verjagen, echter geen hovelingen.

Jammer, de moraal strookt niet altijd met het gezond verstand.

Een leugen vergt meer uitleg dan de waarheid.

Wanneer iemand schermt met principes, denk ik altijd aan een kreupele die met zijn krukken zwaait.

Sommige auteurs geven eerst teken van leven na hun dood.

Eigengereide lui kunnen hun oren missen.

Pantoffelhelden zijn mannen die denken dat er maar één slof is die hen past.

In een dispuut houden verstandige lui zich van den domme.

Wie aan het einde van zijn baan terugblikt op zijn leven, betreurt niet zijn fouten, doch zijn tegenslagen.

[p. 103]

Wees ervan verzekerd dat een oude man die de jeugd van de geest roemt, het heimelijk betreurt niet langer een dwaze jongeling te zijn.

Vrouwen maken van geheimen nieuwtjes.

Generaals ontpoppen zich dan eerst als schitterende strategen, wanneer ze ertoe komen hun gedenkschriften op te stellen.

Wie de tranen van een vrouw wegkust, wordt eraan herinnerd dat hij haar verdriet met een korreltje zout moet opvatten.

In een gezelschap zijn er velen die praten, weinigen die luisteren. En nog minder die zich amuseren.

Dromen is de enige luxe van arme mensen.

Er zijn lui die venijn zweten, zoals de den hars.

Wie geld besteedt om zijn vrouw op te dirken, zet eigenlijk kapitaal op lijfrente.

Opdat de zonde ons niet zou afschrikken, doet ze beroep op de bekoring.

Het juiste antwoord op een stekelig gezegde vinden we altijd even te laat.

De meeste vrouwen spreken uit de mond van hun man.

Het beroep van de pooier? Ganzenhoeder.

We loven vaak de knecht om de meester te tergen.

Er zou in menig gezin meer vrede heersen, indien de kinderen hun ouders konden kiezen.

Geld is inderdaad niet alles. Doch het stelt ons tenminste in staat het geluk met gerust gemoed af te wachten.

Een klaar verstand en een weke inborst gaan evengoed samen als helder water en een drassige bodem.

Fritz Francken