Nieuw Vlaams tijdschrift. Jaargang 17

[p. 1216]

De werkzame Zola

Toen Paul Brulat, twintig jaar oud, in Parijs honger leed, leende een vriend hem een behoorlijke jas om Zola te interviewen, die zeer toegankelijk was voor jongeren en hem zeker een stuiver zou laten verdienen. Niet alleen liet Zola hem die stuiver verdienen door zich uitvoerig te laten ondervragen, daarna las hij ook nog een verhaal dat Brulat ‘toevallig’ op zak had en schreef er een aanbeveling op voor een uitgever. Dat waren dan al twee stuivers. De derde was een raad.

[p. 1217]

‘Werk. Wees niet ongeduldig. De jongeren zijn tegenwoordig te gehaast. Om te schrijven moet men het leven kennen. Leef dus en werk zonder kommer om het resultaat. Ik geloof slechts in werken. Dat is mijn enige kracht. De taak die ik me zelf heb opgelegd, de drie of vier bladzijden die ik elke morgen schrijf, zijn voor mij een steun die mij heeft rechtgehouden in alle leed, alle morele catastrofen. En daarbij, welk belang heeft de gunst van het publiek? Een rechtschapen mens doet zijn werk en verkiest de eeuwige stilte van het niets ver boven succes door leugen en lafheid’.

G.W.