Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 5

[p. 625]

Tot het mogelijk gedicht

Uw stem roert reeds in mijn nog holle staat
en tast haar tralies af zoals een drachtig
verdragen dier zijn nieuwe huizing jachtig
beruikt en keurt aleer het werpen gaat.

Van wat het vorig vers nog achterlaat
aan pijn, merkt mij de waarschuwing te machtig,
dat ik niet vrezen zou voor een halfslachtig
en onvoldragen beeld- en zingelaat.

Bewoon mij vrij, gevoed door mij, gedrenkt;
draag vlijtig nest in mijn bereid halfduister,
bezin uw vruchtbaarheid, ik waak en luister.

Mocht gij soms mokken, koppig en gekrenkt,
wat u vervult tot wepelheid doen slinken,
verkwijn gerust. Reeds nieuwe stemmen klinken.