Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 3

[p. 406]

Aan 't wankel hart

Aan 't wankel hart en d' onbestemde zinnen
vergaat de rijkdom van bezit in 't niet
en dwingt mij tot een rusteloos bezinnen
over mijn armoed' en de smalheid van mijn lied

O wankel hart, aan d'onbestendigheden
steeds stotend op d' eeuwige dualiteit:
de slapende vrouw met haar lokkende leden,
de wenkende nacht, zo diep, zo wijd.