Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 1



[pagina 582]
De kus Als ik u kus is 't of de tijd blijft staan, en ik uit mij stap in een tweede wezen, dat mensch nog is en toch geen mensch kan wezen, omdat elk denken vlood, en ik voortaan alleen nog luister naar mijn beukend hart. Ik voel, o schoon geheim, onder mijn handen uw bloed, en hoe scherp in mijn lip uw tanden dringen. Maar bovenal voel ik hoe hard en priemend elke borst gelijk een rots- punt mij doorboort, tot in een dèrde wezen ik plots verglijd, en mij d'eeuwige vreeze doorschiet van den gevallen engel gods... MARCEL COOLE.