De Nieuwe Gids. Jaargang 35

[p. 407]

Slaap door Hélène Swarth.

I

O mocht ik wezen één van Gods beminden!
Hij geeft hen slaap. - Omdons en laaf mijn oogen,
O lieve Slaap! en laat me, uit mededoogen,
Wie dood me ontroofde in droomen wedervinden.

Laat, eiken nacht, mij, jong en blij, weer mogen,
In zomergeur van lelieën en linden,
Met Vader, zuster, lang verloren vrinden,
Weldoende Slaap, genieten van uw logen.

Dan zal mijn droom met teedren weemoed drenken
De droeve dorheid van mijn donkre dagen.
't Is vroom en zoet, mijn lieven te herdenken.

Maar toon mij niet, o Slaap! al zou ik 't vragen,
't Gelaat van hem, die zou me een hemel schenken.
Wil 't met uw vleuglen uit mijn droomen vagen.

[p. 408]

II

'k Weet niet waarom ik nu niet slapen mag,
Nu zacht de nacht haar zwarten sluier weeft
Rond aller sluimer en geen blad meer beeft
Van 't loof, dat neerhangt, als een donkre vlag,
In windloos weer. - 'k Heb niet den dag doorleefd.
Ik liet verglijden stil dien grijzen dag,
Terwijl 'k in weemoed daadloos nederlag.
't Is of de dag dien smaad mij niet vergeeft.

Nu waakt mijn wil tot leven, maar te laat.
In 't zoele donker zin ik op een daad,
Die vrede geve - ik weet niet wat en hoe.

En morgen wend, te moe voor liefde en haat,
Van nieuwen dag ik af weer mijn gelaat,
Wijl loomheid luikt mijn loodzware oogen toe.

[p. 409]

III

Ik lig en luister naar den waterval:
Hij maakt muziek, die ik bij dag niet hoor.
Gelijk den trouwen speelman, wien verkoor
Een treurende edelvrouw, met klankenval
Melodisch weer den slaap, dien zij verloor,
Tot haar te lokken - in een donker dal
Verslagen ligt haar heer door een vazal -
Zoo vedel zoet me uw teeder slaaplied voor.

Als 'k morgen weerkom langs uw vijverpias
Ga 'k stil voorbij, één vinger op den mond,
Wijl ik in wijze tooverboeken las
Dat zwijgen moet wie zulk geheim verstond.

Maar 'k wacht, vannacht, als ik mij nedervlij,
Uw droomlied weder - 't zingt alleen voor mij.