De Nieuwe Gids. Jaargang 33

[p. 407]

Dus? door Hein Boeken.

Tot Willem Kloos.

‘Dus’ dacht ik: ‘andre brachten ons wel saem.’

‘Dus, dus’ - gij wraakt dit ‘dus’, dit redeneeren

Wraakt gij als reedloos, vergt eene onderstelling?

Ach, ik, ik sprak dit woordje in eene opwelling

Van heimwee, dat we, ook oudrend, niet afleeren,

Maar blijven toch 't onreedlijke begeeren

Met schijn van reên. Is 't reên, nu we de helling

Van 's levens weg afdalen met versnelling,

Op heuchnis als onmisbre kost te teeren?

Vergeef dat ik terugkwam op dit dicht,

Dit ééne, dierder mij dan honderd zangen,

Daar 't mij van wondre stonde in wonder licht

In luttel woordjens heuchnis houdt gevangen.

Zoo blijv' van verre zee Verleden's bruischen

Dit golfje mij met zoeten zang omruischen....

Zie ‘Heuchenis aan den Doorwerth’, N.G. Aug.

Nacht, 23-24 Aug.