Nephtunis Zee-wagen
(1671)–Anoniem Nephtunis Zee-wagen–
AuteursrechtvrijStemme: O Flora ydel is u roem.
HElaes! bedroefde jonge maeght,
Met regt mag ik wel droevig klagen
In mijn jonge dagen,
Nu ’t mijn niemant vraeght:
Ach! dat de moode quam in ’t Landt,
Dat Vrijsters vrijde, ’t waer dan huys en kant,
Ick socht soo langh ick vondt
Een pleyster tot mijn wondt.
Maer ach! die moode is noch niet,
De Vrijsters moeten verbye,
Tot men haer komt Vrye,
Ach wat groot verdriet!
Ick heb verbeydt soo menigh Iaer,
Geen vryer komt eens kijken hoe ik vaer,
Men spreeckt my nimmer toe,
Dit leven ben ick moe.
En daer ick ben soo braef van leen,
Mijn neus en montje wel besneden,
En voorts al mijn leden, Zijn vol aerdigheden,
En daer ick sie so meenig kruk,
Van manke, scheele, ja die hebben ’t luck,
Die spijt die is te groot,
Ick treur my by na doot.
|
|