Van den neghen besten (lange versie)

Judas Machabeus.

Den derden rudder willic prisen
Die weerdich was in alre wijsen,
Dat was Machabeus Judas.
Wel weet men dat hi vrome was
In sine jaren, in sine tijden;
Altoes als hi was in striden,
Riep hi emmer hulpe an Gode,
Ende God troestene in sine node
Menichwarven, dats waerheit bloot.
Eens lach hem an met vreesen groot
Van Anthiochen Epiphane,
De lach hem met orloghen ane
Ende sende in Jherusalem
Nichanorre, ende met hem
Volcx so utermaten vele
Dat het ghinc al uten spele
Omme Judase selve tontlivene
Ende die Godswet verdrivene
Ende den tempel te destrueerne,

[fol. 178v]

 

Ende die Godswet te ontdeerne,

 

Of te stervene in den strijt

420

Ofte te verwinnene daer ter tijt.

 

In den ghelove Gods, Ons Heeren,

 

So wilde hem Judas altoes keeren.

 

In sine ghebede altoes hi lach,

 

Ende in sinen drome snachs hi sach

425

Hoe Jeremias, de prophete,

 

Tote hem quam bi Gods beheete,

 

Ende gaf hem een guldin zweert

 

Ende hietene vechten onverveert;

 

Dies was hi blide, dats gheene saghe.

430

Ende smorghens metten eersten daghe

 

bleef Nichanor in den wighe doot,

 

Ende Judas wan dorlorghe (sic) groot,

 

Ende zuverde den tempel Ons Heeren

 

Ende verwidene Gode theeren,

435

Ende visierde daer eenen outaer.

 

Noit en hadde dese rudder vaer;

 

Met cleenre menichte hi verwan

 

Up meneghen prince ende meneghen man

 

Meneghen onverweldeghen strijt,

440

Daer of te telne ware meneghen tijt,

 

Hoe meneghe borch, hoe meneghe stat

 

Hi destrueerde ende besat

 

In sinen tijden, in sinen daghen:

 

Seide ment u, het souden u saghen

445

Ende wonder dincken, bi mier wet.

[fol. 179r]

 

Hy was, naer de Joodsche wet,

 

Dupperste bisscop van den tempel;

 

Dat plach men doe in den exempel

 

Pause te nomene, in dien daghen,

450

Die alsulke ordene draghen.

 

Nu hoer hoe hi dede sinen hende,

 

Die hi dede a (sic) sonder schende.

 

Hi sach de viande commen ghevaren.

 

Starc met tween groten scaren,

455

Ende sijn volc was seere verpijnt

 

Ende ghemindert ende seere verdwijnt.

 

Si spraken, die bi hem waren bleven:

 

"Heere, laet ons de vlucht gheven;

 

Het es beter dan wi vochten,

 

Want wi niet recouvreren en mochten."

460

"Neen", sprac Judas. "laet dat varen;

 

Wi sullen Onsen Heere, te waren,

 

Stoutelike dienen te deser hueren;

 

Wy sullent ons laten besueren

 

Ende den vianden niet wiken,

465

Maer stoutelike up hem strijken.

 

Beter es een eerlic sterven

 

Dan te levene in sulker bederven,

 

Want God die hevet al voorsien;

 

Also so moet ons gheschien."

470

Doen gaven sijt Gode van Hemelrike

 

Ende trocken toe ghenendelike,

[fol. 179v]

 

Ende hebben de staercste scare bestaen

 

Ende verwonnen ende tonderghedaen.

 

Doe quam de starcste scare van achtre

475

Ende sloughene doot, sonder lachtre.

 

Dat was C. ende LIIIJ jaer te voren

 

Eer Jhesus Christus was gheboren.