[Neerlandica extra Muros - voorjaar 1971]
In memoriam
S. Vestdijk †
De herdenkingswoorden, intra muros et extra, zullen verklonken zijn als deze aflevering verschijnt; maar wij moeten ons woord aan de vele gesprokene en geschrevene toevoegen. Formeel vertegenwoordigde Vestdijk onze letteren in de wereld, inzoverre hij jaarlijks voorgedragen werd voor de Nobelprijs. Materieel deed hij dit ook in aanzienlijke mate: hij is een veelvuldig vertaald auteur. Gelukkig, mag men zeggen, omdat voor de fenomenale rijkdom van zijn produktie soms betaald werd door zijn stijl. Behalve de kwaliteit van veel van zijn oeuvre, is die aanwezigheid van vertalingen een reden waarom de extramurale neerlandistiek Vestdijk in ere zal houden. Naast deze collectieve dankbaarheid is er voor ieder onzer de persoonlijke. De een zal de criticus eren om menige scherpe zienswijs, de ander de korte-verhalenschrijver om een scherp geziene situatie, een derde de romancier om zijn beheersing van een historische achtergrond, om een meesterwerk als De Kelner en de Levenden, of om een enkel figuurtje als Ina Damman. Maar de docent in den vreemde mag in Vestdijk een schutspatroon zien, bij het contact met ieder ‘studiosus’ die ‘zich door 't laagland heen aan hoog're liefde waagt’.
C.A.Z.