Volkscultuur
In Utrecht zetelt de Stichting Informatiecentrum, Volkscultuur dat het tijdschrift ‘Volkscultuur’ uitgeeft. In het tweede nummer van 1990 kan de lezer kennisnemen van een beschrijving van het ‘strarijden’, strandrijden, op het eiland Schouwen. Na de winter worden de paarden naar het strand gebracht zodat het zoute water hun hoeven kan reinigen van wintervuil. Zou dit gebruik een bepaalde folkloristische achtergrond kunnen hebben en, zo ja, welke? Eenzelfde vraag wordt gesteld over de breukebomen in het Drentse Yde. Rond 1835 was daar de gewoonte ontstaan om een breuk, een hernia, te genezen door in een bepaalde boom een spijker te slaan.
Een wonderdokter verkocht de spijkers op de Groninger markt. Hierover bestaat veel documentatie.
Het blad bevat voorts een synthese van een congres in Utrecht in oktober 1989 over Balans en Perspectief van de Nederlandse Cultuurgeschiedenis. Negen lezingen en wel honderdzestig inleiders in werkgroepen behandelden de themas ‘Van de wieg tot het graf’, ‘Ethiek en instrument’ en ‘Verbeelding en analyse’. Ik begreep dat het moderne cultuurbegrip zich niet meer beperkt tot de zogenaamde hogere cultuur maar nu wordt omschreven als het geheel van gewoonten, instituten, symbolen, voorstellingen en waarden in een groep. Ik wil de lezer het résumé van een résumé besparen en verwijs belangstellenden naar de tekst.
Onder de titel ‘Volk en massa als
Auteursrechtelijk beschermd