Neerlandia. Jaargang 93

Toneel

Theaterfestival 1989

Van 25 augustus tot 8 september had in Rotterdam de derde editie van het jaarlijkse Theaterfestival plaats. Dit festival bracht een selectie van de belangrijkste Nederlandstalige produkties van het voorbije seizoen in Nederland en Vlaanderen.

Er waren 9 produkties te zien, waaronder 3 Vlaamse: Blauwe Maandag Compagnie bracht Nachtwake van Lars Noren, en Luk Percevals enscenering van Tsjechovs De Meeuw. Het mag gezegd dat Nachtwake mogelijk werd gemaakt door een ernstige financiële injectie van het Zuidelijk Toneel Eindhoven. Het Kaaitheater was aanwezig met Wittgenstein Incorporated, gespeeld door Johan Leysen. Van Toneelgroep Amsterdam waren er 3 stukken te zien: Medea, Gesprekken over Goethe en Vrijdag van Hugo Claus in een regie van Sam Bogaerts.

Maatschappij Discordia bracht Kras, een stuk van Judith Herzberg. Verder waren te zien: De Oorlog van de Trust, en De Laatsten der Onverstandigen van Art en Pro.

Tijdens het Theaterfestival werden tevens de belangrijkste Nederlandse toneelprijzen uitgereikt. De jonge Vlaamse actrice Els Dottermans kreeg de Colombina-prijs voor de beste vrouwelijke bijdragende rol, voor haar vertolking van ‘Nina’ in De Meeuw.

De Louis d'Or en de Theo d'Or voor de beste mannelijke en vrouwelijke dragende rol gaan naar Guido de Moor en Andrea Domburg.

BKT in Nederland

Naar goede traditie trekt het Brussels Kamertoneel ook dit seizoen de grens over. Van 12 t.e.m. 16 september was ‘Madame de Sade’ te gast in De Brakke Grond te Amsterdam, en op 25 en 26 oktober in het Grand Théâtre te Groningen.

Theater Poëzien

Het Gentse Theater Poëzien geeft in de loop van oktober gastvoorstellingen in Nederland van zijn nieuwste produktie Het hoofd van hersens. Er is een familievoorstelling gepland in de Schouwburg van Tilburg (18/10) en in het Polanentheater in Amsterdam (29/10). Ook komen er twee schoolvoorstellingen in De Meervaart in Amsterdam (23/10, 10.30u en 14u.).

Comité amateurtoneel

Het Comité Amateurtoneel België-Nederland startte vanuit de idee van de verdediging van de Nederlandstalige eigenheid in Europa 1992 een ‘Drieluik-beraad’ om zo de krachtlijnen van een Vlaams-Nederlands samenwerkingsbeleid uit te tekenen. Het eerste luik (Tilburg, 23 september) handelde over de vraag welke bilaterale samenwerkingsformule het doeltreffendst is. Het tweede (Antwerpen, 21 oktober) stond in het teken van de vraag ‘Hoe krijgen we Nederlandstalig werk gespeeld?’. In het derde luik (Maastricht, 25 november) komt de situering van het Nederlandstalige liefhebberstoneel in het Europa der twaalf aan bod.

De eerstvolgende manifestaties van het Comité Amateurtoneel zijn het 9de Straattheaterfestival (Antwerpen, 12-13 augustus), en het Eenakterfestival/Werkweekend Eenakters (Blankenberge, 17-18-19 november).

Jozef van den Berg

De Nederlandse toneelman Jozef van den Berg stopte onverwacht met zijn reeks voorstellingen van Genoeg Gewacht. Nadat de acteur het stuk in de eerste helft van dit jaar 70 keer had opgevoerd in Nederland, en op 12 september de eerste voorstelling in De Singel (Antwerpen) had gebracht, vertelde hij zijn publiek dat hij het stuk niet meer kon en wilde spelen. De voorstellingen in Moskou en de tournee door Vlaanderen en Nederland in oktober en november werden geschrapt.

De Maanval

Het Kunstencentrum Vooruit (Gent) en Het Gebeuren (Den Haag) sloegen de handen in elkaar voor de coproduktie De Maanval.

Het werd een gezongen a capella-voorstelling van 5 toneelactrices. De regie is van Eric de Volder en de muziek van Fred van Hove. Er zijn reisvoorstellingen gepland in België en Nederland.

't Kliekske in Nederland

In het Davidsfondsblad Omtrent (sept. 89) vertelt Herman Dewit van 't Kliekske over de ontvangst van zijn volksmuziek in Nederland: ‘Wij oogsten in Nederland inderdaad al lang veel bijval. Sinds jaren werken wij mee aan het NOS-radioprogramma Onder de groene linde, dat wekelijks een Vlaamse groep Vlaamse liederen laat zingen! Daarbij komen de vele optredens: wij zijn te gast in zowat alle Nederlandse schouwburgen. Heel wat groepen in Nederland proberen ook volksmuziek te brengen, imiteren ons zelf, tot onze gebaren toe, maar de theaters geven hen geen kans. De Vlaamse volksmuziek kent er echter een ware heropleving. Onze noorderburen hebben zelf immers geen traditie van volksmuziek, zoals wij die hebben. Nederland is te vlug geëvolueerd.’