Neerlandia. Jaargang 74

[binnenkant achterplat]

Brussels tuintje

Er is geen tuintje waar ik zo graag zit
als op de Zavel, bij Egmont en Hoorne
waar ik 's namiddags mijn getijden bid
die slechts de stilste winden kunnen horen.

De graven in groen brons en uit de zestiende eeuw
helden en wijzen in zandsteen en marmer
en dit seizoen belegd met een pijpkraag van sneeuw
die langzaam smelt, want het wordt warmer.

Drie vijvertjes met ondiep, helder water
en op de boord een tijdvergeten mus.
Daar staren eeuwig naar, eenzelvig naar, Mercator,
Marnix, de Zwijger en Ortelius.

Wat maakt mij meer gelijk aan held en wijze,
aan Brederode en aan Vesalius,
dan lui in het luchtledige te peinzen,
te staren naar drie plasjes water en een mus?

hubert van herreweghen