Vijfde nationaal kongres van het A.E.F.
Op 8 oktober vond te Antwerpen het 5e Nationaal Kongres plaats, georganiseerd door het Aktiecentrum voor Europees Federalisme (Beweging voor de Verenigde Staten van Europa).
Nadat op de druk bezochte ochtendzitting achtereenvolgens prof. dr. H. Brugmans, rektor van het Europacollege te Brugge, en de heer André Voisin, voorzitter van de groep La Fédération uit Parijs, het woord hadden genomen, werd tijdens de namiddagzitting het politiek manifest van het A.E.F. nader toegelicht. Wij halen hier alleen de punten aan die voor het A.N.V. van onmiddellijk belang zijn.
1. Op Europees vlak is er géén probleem waarvan de oplossing niet rechtstreeks of onrechtstreeks afhankelijk is van de oprichting van een Europese Bondsstaat: ‘alleen een Verenigd Europa is bij machte een volwaardige rol te spelen in de wereld. Alleen een Europese Regering kan de wetenschappelijke, culturele, sociale, economische en militaire krachten in Europa doelmatig bevorderen, bundelen en mobiliseren. Alleen een Politiek verenigd Europa kan een einde stellen aan de noodlottige scheiding, de satellisatie en de ondoeltreffende intergoevernementale methode van overleg’. Alleen een demokratisch Verenigd Europa betekent voor zijn vrienden een volwaardige partner en voor zijn vijanden een geldig en onverzwakt onderhandelaar.
2. Op Benelux-vlak is de economische en politieke samenwerking en verstandhouding tussen België, Nederland en Luxemburg - hoe onvolkomen ook - zo heilzaam gebleken voor onze gewesten dat een ‘structurele bestendiging en verdieping’ van deze politiek dienen gewaarborgd.
De ontstentenis van een gemeenschappelijke politieke autoriteit is niet van aard een consequente gemeenschappelijke politiek te verzekeren, noch op Benelux-, noch op Europees, noch op Wereldvlak.’
3. Op Belgisch vlak dienen de wrijvingen, tegenstellingen en concrete moeilijkheden beschouwd als symptomen die wijzen op een gebrekkige politieke en mentale structuur. Alleen een grondwettelijke versteviging van de staatkundige eenheid, gepaard aan een institutionele erkenning van de regionale verscheidenheid kan als geldig alternatief worden vooropgesteld. Naast de versteviging van 's lands eenheid door de deregionalisering van de rechtstreeks verkozen Kamer, dient de oprichting overwogen van zes eentalige provinciale staten die door