Zuid-Afrika
Het Nederlands in Zuid-Afrika
In zijn tweede artikel over bovengenoemd onderwerp, gepubliceerd in het augustusnummer van ‘Nieuws uit Zuid-Afrika’ komt prof. dr. Wilfried de Pauw (een Vlaming van geboorte) tot de conclusie, dat de Zuidafrikaner van nu vreemd staat tegenover het Nederlands, een wel verwante, maar toch vreemde taal, waarvoor hij geen inspanning kan opbrengen tegen de achtergrond van zoveel grotere belangen en problemen. Nederlands is een vreemde taal geworden in Zuid-Afrika.
Maar toch - aldus prof. De Pauw - zou kennis van het Nederlands nog een stevige steun voor het Afrikaans taalgevoel kunnen zijn en een bron waaruit nog geput kan worden voor de woordenschat, een sleutel tot het Europese geestesleven, en tot een Europese letterkunde.
Met vele deskundigen uit onderwijskringen acht prof. De Pauw het wenselijk dat, te beginnen bij de jeugd, belangstelling dient te worden gewekt voor de Nederlandse jeugdlectuur en daarop voortbouwend voor de Nederlandse semiliteraire ontspanningslectuur.
Dé aangewezen weg zou zijn een nauwe samenwerking tussen Nederland en België (het Nederlandstalig gedeelte) om één cultuurpolitiek ten opzichte van Zuid-Afrika te voeren, m.a.w. een systematische en grootscheepse aansporing tot het lezen van het Nederlandse boek, te beginnen bij het Afrikaanse kind.
Nederland en België zouden het tienvoudige bedrag van hetgeen nu daartoe is aangewend moeten besteden, wil de Nederlandse cultuur in Zuid-Afrika er gecultiveerd worden. Méér boekenpropaganda, meer tentoonstellingen, meer uitwisselingssprekers, meer theater, meer uitruilbeurzen voor studenten, uitruilmogelijkheden voor leraren, meer culturele instituten en nog zoveel meer, b.v. vakantiecursussen voor leraren uit Zuid-Afrika in Nederland en Vlaanderen, opdat zij straks aan de hoëre skolen (de middelbare scholen) met meer deskundigheid de Nederlandse boeken zullen kunnen verklaren.