Hoe een Franse taalkundige oordeelt over Vlaanderen!
In ‘Onze Taal’ (maandblad van het Genootschap ‘Onze Taal’) van maart 1966 troffen wij een aanhaling aan uit het Franse maandblad ‘Vie et Langage’, van februari d.a.v. waarin een artikel, getiteld ‘Flamands et Wallons’ van de Franse taalkundige A. Sauvageot.
Daar wij de visie van de heer Sauvageot even merkwaardig achten als ‘Onze Taal’ nemen wij de redenering van deze taalkundige hier in extenso over.
‘De litteraire taal in Vlaanderen is Nederlands. Het Nederlands heeft tot de 20ste eeuw onder invloed van het Frans gestaan, daarna hebben de Nederlanders inspiratie gezocht in... het Duits. ‘Un néologisme allemand ne tarde pas à faire son entrée en néerlandais. Plus rarement on inverte des termes fabriqués spontanement à partir du néerlandais, sans modèle allemand.’
Dat betekent dus ongeveer - aldus ‘Onze Taal’ -, dat de Nederlanders het Duits overnemen en dat ze maar heel zelden een woord zónder Duits model maken.
‘Waar moeten de Vlamingen (= Nederlanders in taalkundige zin) hun nieuwe terminologie vandaan halen?
Antwoord: van de Duitsers. Niet omdat het Duits machtiger is op economisch, wetenschappelijk enz. gebied.
Avec cette terminologie calquée (slaafs opgevolgd) de l'allemand, le néerlandais absorbera une dose de plus en plus massive de pensée allemande. (Vertaald betekent dat ongeveer, dat het Nederlands een steeds zwaarder wordende dosis Duitse gedachte krijgt te absorberen).
‘De Vlamingen zullen Nederlanders worden ‘soumis à l'action de la civilisation allemande, apportée par la langue allemande.’
Het laatste, zegt dan ‘Onze Taal’, willen we niet vertalen. Uit ontzag voor deze bliksemende waarschuwing, niet van een of andere Parijse meneer, die ook wel eens in Brugge is geweest, maar van een algemeen geachte Taalkundige Aurelien Sauvageot.
En daar staan wij dan met onze zeventienmiljoen, bleek en wankelend, voor de afgrond. Wat nu? vraagt ‘Onze Taal’ zich dan af!