lezingen werden georganiseerd, waarvoor belangstelling bestond, vermochten deze toch niet, nieuwe leden toe te voegen. Als oorzaken noemt de 83-jarige oudvoorzitter o.a. de volgende:
1. | Nederlandse emigranten van na de tweede wereldoorlog wensten alleen een Nederlandse vereniging; |
2. | Neerlandia biedt de gewone lezer niet genoeg dat hem interesseert; |
3. | Nieuwelingen uit Nederland komen met andere gedachten naar Zuid-Afrika, dan de Nederlanders in vroeger tijd; |
4. | Politieke meningsverschillen. |
De heer Blok vraagt wat aan deze toestand kan worden veranderd en wij vragen het met hem.
Wij hebben grote waardering voor de heer Blok en zijn medestanders, die tot nu toe hebben volgehouden. Met hen betreuren wij het, dat er zelfs voor een kleine kring A.N.V.'ers in Bloemfontein geen mogelijkheid schijnt te zijn. Zeker is één van de oorzaken, die ook geldt voor andere afdelingen in Zuid-Afrika, dat de Nederlandse verenigingen een geliefd en populair verzamelpunt voor de Nederlanders in Zuid-Afrika zijn geworden. Zij bieden vooral gezelligheid, spel, sport en dans en het is begrijpelijk, dat men wel een geestdriftig A.N.V.'er moet zijn, om behalve lid van een Nederlandse vereniging, ook nog lid van een A.N.V.-afdeling te zijn en aan het werk daarvan nog actief deel te nemen bovendien.
Kunstmatig zulke kwijnende of zelfs stervende afdelingen in het leven te houden heeft m.i. geen nut. Dan maar ontbinden? Wij vrezen, dat dit het enige is dat er voor Bloemfontein opzit. Tenzij dit stukje enkele Bloemfonteiners beweegt om het nog eens te proberen en een 25 Nederlanders, Zuidafrikaners en Vlamingen bijeen te verzamelen. Want het A.N.V. is geen beperkt Nederlands verbond, maar verenigt de drie volken van dezelfde stam.
P.K.