Neerlandia. Jaargang 66

Prof. Geyl en de IJzerbedevaart

De reacties op de toespraak van Prof. Geyl op de 35ste IJzerbedevaart waren zeer uiteenlopend. De Vlaamsvoelende (en meestal katholieke) pers vond de redevoering tactvol, onberispelijk, vriendelijk, hoopgevend, hoogstaand, enz. Zelfs daar waar hij zwakheden van de Vlaamse Beweging en tekortkomingen van de Belgische overheden beklemtoonde, noemde de Vlaamse pers zijn woorden totaal verantwoord.

De socialistische kranten daarentegen bestempelden de toespraak als geringschattend voor de Vlamingen, pretentieus, onverantwoord, onhoffelijk e.d. Er wordt betreurd dat hij niet over de grens werd gezet (cfr het geval Dr. Paardekooper) en dat... hij bekend had lid te zijn van de Partij van de Arbeid. De Vlaamse socialisten schaamden zich over hem!

De Franstalige pers sprak unaniem van misbruikt vertrouwen, en duidelijke inmenging in de binnenlandse politiek van België, vooral daar waar Prof. Geyl gewaagde over amnestie (18 jaar na de oorlog!) en over federalisme.

J. Soenen.

Noot van de redactie

De in dit jaar gehouden IJzerbedevaart was de 35ste. Deze dag betekent niet alleen een hulde aan de gevallen soldaten uit de eerste en tweede wereldoorlog. De vlakte, waaruit het monument oprijst, is gedurende eeuwen het strijdtoneel geweest van de Vlaamse, van de Neder-

[p. 145]

landse vrijheidswil. Hier stierven diegenen, die onder Nicolaas Zannekin, leider der ‘Kerels van Vlaanderen’ moe gesard opstonden tegen de economische verdrukking door een machtige volksvreemde minderheid (hij sneuvelde in 1328 bij Cassel).

In deze kustvlakte ook riep Oldenbarnevelt alle Nederlanders op tegen de Spaanse overheersing.

Daarom doen de leiders van het Vlaamse volk een oproep tot eenheid bij voorkeur staande op die gewijde plaats.