[Benelux (vervolg)]
Nu Europa naar diepergaande eenheid zoekt en op de weg daartoe voortgaat, is het eens te meer nodig, dat de drie Beneluxlanden elkaar verstaan. Het onderlinge begrip, ook in politieke verhoudingen, zal een sterkere band doen groeien dan welk verdrag ook kan bereiken. Wanneer de pers in de drie landen de debatten in de Beneluxraad onder de ogen van haar lezers brengt, is dat belangrijker voor de ontwikkeling van Benelux dan welk perfect en na veel tijd bereikt ambtelijk akkoord ook.
Het politiek leven van Benelux komt tot uiting in deze Raad. De Raad is de garantie, dat deze samenwerking van drie kleine landen een samenwerking op democratische grondslag zal zijn. Het vrije Westen van Europa heeft gekozen voor de democratie tegen de dictatoriale staatsvorm. De staatkundige uiting van deze democratische gedachte is onverbrekelijk verbonden aan een goed functionerend parlementair stelsel. De regeringen dienen zich bewust te zijn, dat zij ten volle verantwoordelijk zijn voor een gevoerde politiek van de vertegenwoordigers van de volken die zij regeren. Het is de taak van de drie Beneluxlanden om in het Europa van het heden - waar het parlementaire stelsel niet steeds ten volle tot zijn recht komt - deze beginselen te verdedigen en uit te dragen. Benelux zonder een eigen parlementair orgaan zou een administratieve constructie zijn. Vijf jaren Beneluxraad hebben aan een administratieve constructie een politieke vorm gegeven.’