Kinderachtig
Er zijn van die kinderachtigheden, waar men nauwelijks iets tegen kan, of wil doen. Zo pleegt de uitleendienst van een grote wetenschappelijke bibliotheek te Brussel, bij het aanvragen van boeken in Nederland, steevast het Franse gedeelte van de 2-talige aanvraagformulieren in te vullen. Noord-Nederlanders zijn voor dit soort verschijnselen uiteraard niet zo allergisch als Vlamingen, maar mijn collega-bibliothecaris, die bovengenoemde aanvragen vrijwel dagelijks te behandelen krijgt, werd op een gegeven ogenblik toch geprikkeld. Hij wist echter niet goed, wat hem eigenlijk meer ergerde: het feit, dàt hij zich om een dergelijke kleinigheid ergerde, of de aanleiding tot de ergernis, de bewuste aanvragen in het Frans.
Hij staat in twijfel wat nu te doen: terugsarren - door de aanvragen terug te zenden - of er zijn schouders over ophalen.
Op zichzelf is het hele geval natuurlijk zó kinderachtig, dat ik me bijna kinderachtig voel het hier te vermelden, maar het schijnt tot het Brussels-franskiljonse systeem van zelfhandhaving te behoren.
De Vlaamsgezinde Vlaming in Brussel voelt het dagelijks.
Hij is de dupe, of hij het over zich heen laat gaan, omdat het bijna onmogelijk is doorlopend voor aanklager te spelen, ofwel voortdurend zijn stekels opzet en zodoende zijn humeur en dat van anderen vergalt. Dit dilemma zal voor hem pas ophouden te bestaan, als de sociologische minderheidspositie van de Vlaamse gemeenschap als geheel verdwenen is. Het al of niet ingaan op franskiljonse kinderachtigheden zal daartoe weinig kunnen uitwerken.
Niettemin heb ik mijn collega aangeraden zijn ergernis af te reageren door op zijn beurt ook maar eens kinderachtig te doen.
W.
Auteursrechtelijk beschermd