De Vlaamse kunstschilder Samuel de Vriendt
De naam De Vriendt is in de Vlaamse landen een naam met een zeer goede klank.
Wij moeten al tot 1516 teruggaan naar Frans Floris de Vriendt, geboren in Antwerpen, een Vlaamse schilder, bekend om zijn uitstekende portretten, die vele jaren in Italië werkte en daar de invloed van Michel Angelo onderging. Hij stierf in zijn geboortestad in 1570.
Dan is er Cornelis Frans de Vriendt, geboren in 1518, Vlaams beeldhouwer en bouwkundige. Ook hij werkte in Italië en bouwde later o.a. het stadhuis van Antwerpen, het sacramentshuisje te Zoutleeuw en dat te Zuurbeemd (Glabbeek-Zuurbeemd).
Drie eeuwen later wordt in Gent geboren Juliaan De Vriendt. de Vlaamse schilder, die zich een wereldnaam verwierf. Maar zijn naam echoot nog steeds om andere redenen in de Vlaamse oren. Want deze Juliaan De Vriendt werd lid van het Parlement om er de opdracht uit te voeren, die hij zichzelf had gesteld, nl. de wet in te dienen, die de Vlaamse taal met de Franse zou gelijk stellen.
Na harde strijd heeft hij zijn doel bereikt. Toen keerde hij de politiek de rug toe en nam zijn palet weer op.
Hij heeft het fondament gelegd, waarop Vlaanderen verder bouwen kon.
Juliaan had een broer, Albrecht De Vriendt, in 1843 te Gent geboren, ook een kunstschilder, die schilderde in de trant der oude Vlaamse meesters en in 1900 te Antwerpen is overleden.
Juliaans zoon, Samuel De Vriendt, geboren 14 november 1884 te Schaerbeeke, drukte de voetsporen van zijn beroemde vader en werd ook kunstschilder.
Samuel De Vriendt herdacht in november jl. dus zijn 75ste verjaardag.
Toen, na het aannemen van de gelijkheidswet in Brussel, de Vlamingen spontaan in een optocht uiting gaven aan hun grote vreugde, was Samuel, de zoon van de man, wie men alles te danken had, ook van de partij.
Na de oproep van koning Albert in 1914 tot zijn volk om zich de Gulden Sporenslag te herinneren, was hij - zo schreef de Brusselse ‘Standaard’ - een der eersten, die zich als oorlogsvrijwilliger opgaf. In de loopgravenoorlog wist hij het onnoemelijk leed der soldaten te lenigen door de poëzie van zijn vroom gemoed.
Na 1918 vestigde hij zich in Brugge. Dat Brugge niet weggebombardeerd is schrijven de Vlamingen toe aan zijn krachtig pleidooi tegenover de Duitse bevelhebber, die de stad ontruimde en deze als een open stad achterliet.
Veel heeft hij gedaan voor het welslagen van de IJzerbedevaarten. Als schilder staat Sam de Vriendt bekend om zijn zeer geslaagde godsdienstige taferelen en om zijn portretten. Zijn vader heeft hij bijgestaan bij de voltooiing van de muurschilderingen van het Raadhuis van Brugge. Zijn beste werk acht men de kruisweg in het gesticht Spermalie te Brugge.
Deze kunstzinnige Vlaming heeft door zijn menslievend, gedienstig en onbaatzuchtig karakter veler sympathie verworven.
Hem schijnt de eeuwige jeugd te zijn toebedeeld. Want nog steeds werkt hij, ondanks zijn hoge leeftijd, met jeugdig enthousiasme. Een man die jong bleef en die zich zèlf bleef.
Een goede wens gaf de Standaard hem mee op zijn 75ste verjaardag: ‘Moge de gezonde jongeren onder ons volk zich spiegelen aan de jeugd van deze vijfenzeventiger! En moge hij de waarachtige jeugd bezielen!’
Met deze woorden kunnen wij van harte instemmen.
Auteursrechtelijk beschermd