Neerlandia. Jaargang 62

[p. 41]

Tienduizenden Australische kinderen krijgen les van Nederlanders
(Van onze medewerker Jan D. Rempt te Sydney)

DE IMMIGRANTEN, en dus ook de Nederlanders, gaan een steeds belangrijker rol spelen in het openbare leven in Australië, Dit komt weliswaar nog niet dadelijk openlijk tot uiting - we hebben nog niet gehoord, dat een Nederlandse immigrant burgemeester is geworden of lid van het parlement of van een vertegenwoordigend lichaam van locaal bestuur maar het blijkt toch wel uit opmerkingen, die door Australische politici worden gemaakt. Zo heeft bijv. het Federale parlementslid L.R. Johnson tijdens een naturalisatie-plechtigheid, waarbij meer dan de helft van de ruim vijftig genaturaliseerden Nederlanders waren, opgemerkt, dat de aangekondigde wetswijziging ter opheffing van de discriminatie, in het bijzonder te danken is aan een speciaal deel van de Nederlandse gemeenschap in Sutherland Shire (New South Wales). Daar is namelijk de redactie van het Nederlands-Australische weekblad De Nieuwe Wereld gevestigd, welk blad in het afgelopen jaar een campagne heeft gevoerd om de Australische regering ervan te overtuigen, dat de discriminatie dient te worden opgeheven.

DE OPENLIJKE erkenning van de rol, die een Nederlands-Australisch blad hierbij heeft gespeeld, mag worden aangemerkt als waardering voor het feit, dat een deel der Nederlandse gemeenschap de gemakzuchtigen en de bedeesden de ogen heeft doen openen voor de betekenis van het Australische burgerschap.

Ons Koninklijk huis

Op diezelfde naturalisatie-ceremonie liet Mr. Ian Griffith, lid van het parlement van N.S.W., zich er over uit, dat als ‘Koningin Wilhelmina’ - hij gebruikte deze woorden een bezoek aan Australië zou brengen, haar een grootse receptie ten deel zou vallen. In een interview, dat ik later met de heer Griffith had en waarin ik hem er op attent maakte, dat ‘Koningin’ Wilhelmina vanwege haar hoge leeftijd niet in staat zou zijn een bezoek aan een zo ver land te brengen, bleek wel dat de heer Griffith bezoek van welk ander lid van het Nederlands koninklijk huis ook, als een bijzonder welgevallige gebeurtenis voor de Nederlandse immigranten in Australië zau aanmerken.

Ambassadeur Lovink

Intussen hebben vele Nederlanders en Australiërs gelegenheid gehad kennis te maken met Harer Majesteit's eerste vertegenwoordiger in Australië, de heer A.H.J. Lovink, die in het laatste kwartaal van het vorige jaar in Australië is aangekomen als opvolger van de heer Winkelman, maar die van zijn standplaats Canberra (de federale hoofdstad) naar Sydney was gevlogen, waar ten huize van consul-generaal Dr. TH.P. Bergsma te zijnen ere een receptie werd gegeven voor ruim 250 gasten. Onder hen bevonden zich zowel Nederlandse als Australische vertegenwoordigers van handel, industrie en bankwezen, ambtenaren van het diplomatieke en consulaire corps en vertegenwoordigers van de pers. In de korte tijd, die de heer Lovink in Australië is, mag hij reeds als een populaire figuur worden

Nederlandse strijd tegen achterstelling immigranten met succes bekroond

beschouwd. Zijn joviaal karakter is al bijkans spreekwoordelijk geworden. Met een tegenover de pers geuite mening, waarin hij Australië het land van de toekomst noemde, heeft hij zowel bij de Australiërs als bij de Nederlanders, die zich hier hebben gevestigd, een goede beurt gemaakt. Beiden voelen zich er namelijk door gevleid, want zij zijn er van overtuigd, dat ambassadeur Lovink deze woorden niet heeft gebruikt als louter een diplomatieke beleefdheid.

Nederlandse Onderwijzers

In een gesprek, dat ik onlangs had met de heer Martin Jacobs, een makelaar in onroerende goederen - een Nederlander, die aan het hoofd staat van een der grootste ‘real estate agencies’ - kwam tot uiting, dat tienduizenden Australische kinderen Engelse les (en les in EngelsAustralische geschiedenis) wordt gegeven door.... Nederlandse onderwijzers en onderwijzeressen. Al moge het aantal Nederlandse leerkrachten in Australië op het ogenblik nog (relatief gesproken) gering zijn, het neemt gestadig toe. Het merkwaardige daarbij is, dat men telkens weer Nederlandse namen hoort van jonge mannen en meisjes, die studiebeurzen kregen toegewezen voor opleiding tot onderwijzer of onderwijzeres of tot leraar en lerares voor middelbare scholen.

Nederlandse leerstoel

Al ontkennen wij niet, dat er onder de Australische jeugd buitengewone intelligente krachten schuilen, de Nederlanders maken geen minder goed figuur. Het aantal Nederlandse leerkrachten neemt telkenjare toe. Wij wachten echter met on-geduld op de vestiging van een leerstoel in het Nederlands of als het niet anders kan (om te beginnen) de aanstelling van een docent in de Nederlandse taal aan de universiteit van Sydney. In Melbourne doceren dr. J. Smit - vroeger leraar aan het gymnasium in Zwolle als ‘senior lecturer’ en drs R.F. Meyer als ‘lecturer’ in de Nederlandse taal en letterkunde. In Sydney daarentegen bestaat geen gelegenheid universitair onderwijs in de Nederlandse taal -en letterkunde te volgen, hoewel - merwaardigerwijs - Nederlands als examenvak is erkend voor het toelatingsexamen tot de Universiteit.

Indien het de Nederlandse regering ernst is met wat in het rapport van de Raad voor de Emigratie genoemd wordt ‘duurzame culturele betrekkingen’, dan is de vestiging van een leerstoel in het Nederlands aan de Universiteit van Sydney geen overbodige luxe, niet zozeer omdat er dadelijk honderden studenten te hoop zouden lopen, maar wel omdat hun thans de weg naar deze tak van studie volkomen is afgesloten.

Een geslaagde feestavond

In Blacktown (N.S.W.) heeft de Nederlandse vereniging aldaar (Dutch Australian Friendship Association) een toneelavond gehouden, die door meer dan vijf honderd Nederlanders werd bezocht. Wij kunnen uiteraard niet van elke feestavond of bijeenkomst van Nederlanders melding maken, maar voor Blacktown maken we ditmaal een uitzondering, omdat hier wéér een revue werd opgevoerd, die samengesteld en geschreven was door de uit Rotterdam afkomstige toneelschrijver en regisseur Jan B. Mulder, over wiens successen wij al eerder hebben gesproken.

Jan Mulder is onuitputtelijk in het bedenken van nieuwe scènes en dank zij de enthousiaste medewerking van een groep - jongeren die de toneelgroep vormen - bezorgt deze vereniging honderden Nederlanders een genoeglijke avond in een echt-Nederlandse sfeer. In vele gevallen hangt het wel en wee, ja het voortbestaan van een vereniging, af van een kleine groep. Vele Nederlandse verenigingen lijden een bloedarm bestaan, maar een enthousiaste, hardwerkende kern weet toch nog enkele keren per jaar honderden landgenoten op een feestavond te verenigen. In Blacktown wordt die groep gevormd door de Hoogwaerts en de Stalenbergs, met Louis van Oudgaarden en J.J. van den Dop. Op deze geslaagde avond amuseerden zich ook vele Nederlanders, die per autobus waren gekomen uit het immigrantenkamp Scheyville.