Mr. William Thelen †
In de gezegende ouderdom van 88 jaren ontviel ons mr William Thelen, voorzitter van de afdeling Brussel, en oud-lid van het Verbondsbestuur, waarin hij gedurende meer dan een kwart eeuw zitting had, aanvankelijk als afgevaardigde van Groep Vlaanderen, later als voorzitter van dezelfde Groep.
De overledene behoorde tot de immer zeldzamer wordende oude getrouwen, die in de eerste bestaansjaren van het Verbond hun beste krachten gaven om het werk van Hippoliet Meert verder uit te bouwen en tot bloei te laten komen.
Reeds vóór de oorlog van 1914-'18 had de naam Thelen in het A.N.V. een vertrouwde klank. In de jaargangen van Neerlandia uit deze voor het Verbondsleven wel zeer gelukkige tijd, is menig bewijs terug te vinden van zijn trouwe
aanwezigheid op de vergaderingen van het Hoofdbestuur, welke teen nog, om de beurt, in Nederland en in België werden gehouden. Vaak werden deze besprekingen door zijn oordeelkundige tussenkomsten en wijze wenken in gunstige zin beinvloed.
Geboren te Maastricht in 1870, vestigde mr. Thelen zich op jeugdige leeftijd te Brussel, waar hij op 2 juli 1892 (een Gul- densporendag!) aan de Vrije Universiteit tot doctor in de rechten promoveerde. In 1895 werd hij op de tal el der Brusselse advocaten ingeschreven; hij kon zich vrij spoedig op een drukke praktijk beroepen.
Dit deed evenwel geen afbreuk aan zijn diepe gehechtheid aan taal en stam. Hij bracht de toentertijd volledig verfranste advocatenwereld in beroering teen hij het, tegen de ‘geplogenheden’ in, aandurfde voor de Brusselse rechtbanken in het nederlands te pleiten, een kranige daad waarvoor hij trouwens door de Raad van Discipline ter verantwoording werd geroepen (Men bedenke hierbij dat er toen nog geen taalwetgeving in gerechtszaken bestond en alles - als vanzelfsprekend - in het frans werd afgehandeld).
Het kon niet anders of mr. Thelen moest zich, nog geen dertig jaar oud geworden, aansluiten bij het jonge en dynamische A.N.V., waarvan het doel zo klaarblijkelijk aan zijn eigen beginselvastheid beantwoordde. Dadelijk voelde hij zich thuis in deze strijdlustige falanks, waar hij naar hartelust kon ijveren voor de bedreigde Nederlandse taal- en stambelangen.
Zij die hem, zij het dan op latere leeftijd, van nabij hebben gekend, kunnen van hem getuigen, dat bij het klimmen der jaren zijn liefde voor de taal en de cultuur van zijn geboorteland niets van haar vroegere standvastigheid had ingeboet.
Na Wereldoorlog II aanvaardde hij, bereidwillig als steeds, het voorzitterschap van de moeizaam heropgerichte afdeling Brussel, en gaf hij, ondanks zijn hoge leeftijd, nog enkele jaren zijn volle aandacht aan alles wat het afdelingsleven in de hand kon werken.
Mr W. Thelen sprak een keurige, verzorgde taal, soms doorweven met een tikje olijke humor, die de omgang met deze veelzijdig begaafde, en toch bescheiden man tot een waar genot maakte. Als voorzitter, en later als ere-voorzitter van het Vlaams Pleitgenootschap stond hij er op, dat vooral de jonge advocaten zich in een sierlijke, beschaafde taal zouden uitdrukken. Met dit doel voor ogen stichtte hij een Thelen-prijs, die nog jaarlijks wordt uitgeloofd.
Wij weten, dat het Verbond tot in zijn laatste levensjaren zijn zorgenkind was gebleven. Toen ouderdom en ziekte hem noodgedwongen van elke actieve medewerking deden afzien, stelde hij er prijs op regelmatig op de hoogte te worden gehouden van de gang van zaken in de afdeling. Het baarde hem zorgen een verminderde belangstelling voor het werk van het A.N.V., vooral onder de jongeren, te moeten vaststellen, en hij kon moeilijk de afzijdigheid begrijpen van velen, die nochtans een dankbare taak in onze vereniging zouden kunnen vervullen.
Door het heengaan van mr William Thelen, de overtuigde, standvastige en eerlijke strijder uit de oude garde, heeft niet slechts de afdeling Brussel, doch het gehele Verbond een zwaar verlies geleden. Mogen wij allen het als een plicht van dankbaarheid beschouwen zijn gedachténis in ere te houden.
M.v.G.
Auteursrechtelijk beschermd