Neerlandia. Jaargang 61

Overpeinzingen bij 75ste verjardag van Cor v.d. Lugt Melsert

‘Cor van der Lugt Melsert wordt morgen 75 jaar’, las ik 3 juli jl. in een Haagse courant. ‘Hij an dan terugzien op een zestigjarige carriére in dienst van het toneel als acteur, regisseur, theaterdirecteur, toneelschrijvet en criticus’, vervolgde dit blad.

De pers heeft zijn loopbaan enz. uitvoerig beschreven ik zal niet in herhalingen vervalleni. Wel wil ik aanhalen wat een andere Haagse courant schreef en waarvoor niet alleen de leden van het ANY., maar alle Nederlanders deze jubilaris dankbaar moeten zijn: ‘De Nederlandse toneelschrijfkunst heeft grote verplichtingen aan hem. Het is indirect aan hem te danken geweest, dat er tussen de beide wereldoorlogen van een opbloei van onze toneelschrijfkunst mocht warden gesproken. Talloze werken van onze eigen auteurs voerde hij op.’

Bladerend in het toneelarchief

IK BLADER IN MIJN TONEELARCHIEF A en bekijk talrijke programma's en foto's uit de jaren 1920-1940. Voor het eerst zag ik Cor van der Lugt op de planken in 1920 als Edmond naast Fluffie (Annie van Ees) in ‘De Goal’. In hetzelfde jaar was hij de ingenieur (Titus Sacchi) in ‘Overschotje’, het stuk, waarin zijn echtgenote Annie van Ees triomfen vierde. Op het eind van 1920 speelde hij Armand Duval in Marguerite Gautier.

Ik zit te genieten bij het doorlezen van die oude programma's en kritieken, maar ik zou de lezers vervelen met een lange opsomming. Daarom hier en daar een greep.

Welke rol mij tot op heden bijgebleven is? In 1921 (dus 36 jaar geleden) gaf het Hofstad Tooneel ‘Eenzaam’ van Jan Fabricius, een stuk, dat in het toenmalige Nederlands Oost-Indië speelde. Nooit zal ik het spel van Cor van der Lugt vergeten in het derde bedrijf, waarin Willem Bijlevoorde, een ambtenaar, krankzinnig wordt door de eenzaamheid. Dan volgt in 1922 de clownsrol in ‘De man die de klappen krijgt’. In haar recensie over dit circusspel schreef Top Naeff: ‘Van der Lugt heeft op het tooneel iets van een geheim om zich, hij heeft het labiele, maar ook vaak het innige, het vertederde, dat, al lijkt het erop, geen sentimentaliteit is’.

Wie van de ‘toneelminnenden’ heeft in 1930 ‘Mijnheer Lamberthier’ niet gezien, waarin onze acteur de hele avond alleen met zijn vrouw op het toneel is?

Nog een paar stukken, maar dan alleen de namen.

John Worthing in ‘Bunburry’ van Oscar Wilde (21); Georges in ‘Ik heb je lief’ van Sacha Guitry (21); Een gemas-kerde Heer in ‘Lente’ van Wedekind (21); Mr. Halma in ‘Boefje’ (naar het boek van Brusse); Tom Prior in ‘De Uitvaart’ van Sutton Vane (25); Dr. Rank in Ibsens ‘Nora’ (25); een militair gouverneur in ‘De Patriot’ (31); de oberkellner in ‘De goede Fee’ van Molnar (31); Mitja in ‘Opstanding’ (naar het boek van Tolstoj) en de geloofsfanatieke Philips van Spanje in ‘Elisabeth van Engeland’ van F. Bruckner.

Ik zou nog vele stukken kunnen noemen, waarin Cor van der Lugt als speler optrad, en nog veel meer stukken, waarvan hij de regie had.

Het A.N.V. heeft de thans vijfenzeventig jarige enige tijd geleden bereid gevonden zitting te nemen als lid in commissie IV tot uitvoering van het legaat-Visser (aan-wijzing van een goed Nederlands toneelstuk). Binnenkort volgen de beslissingen, waarin de jubilaris een groot aandeel heeft gehad. Het A.N.V. wenst hem nog vele goede jaren samen met zijn vrouw Annie van Ees.

F. KOOTE.