Neerlandia. Jaargang 61

[p. 22]

De Curoçaose afdeling van ‘Onze Vloot’ in het goud

Na kwakkelperiode grote activiteit

Op 30 april 1907 werd de koninklijke goedkeuring verleend op het reglement van de afdeling Curaçao van de Kon. vereniging ‘Onze Vloot’, die zich in het bijzonder toelegt op het leggen van onverbrekelijke banden tussen onze niet-zeevarende burgers en het personeel van de koninklijke marine en de koopvaardij.

Op 30 april van dit jaar bestaat die afdeling dus of ficieel vijftig jaar. Maar reeds op 23 maart 1907 bracht de eerste voorzitter van de afdeling Curaçao, de heer M.S.L. Maduro (een bekende klank in Haagse Oren - Madurodam), een heildronk ui in de sociéteit ‘Curaçao’ bij het vieren van de geboortedag van M.A. de Ruyter (24 maart 1607).

Het begon met vallen en opstaan

De geschiedenis van deze afdeling kunnen we in drie perioden indelen. En wel de jaren tot 1939, het tijdvak 1939-1945 en van 1945 tot heden.

De jaren tot 1939 waren 32 jaren van vallen en opstaan, van opbloei en inzinking, van waar de voile activiteiten en beangstigende rust, o.a. toe te schrijven aan het terugtrekken van de in ‘de West’ gestationneerde oorlogsschepen, uitvloeisel van bezuinigingsmaatregelen der Ned. Regering, die daarvoor dan ook gevoelig op de vingers werd getikt, toen in 1829 de smadelijke overval op het Water fort plaats vond en zowel de gouverneur als de militaire commandant naar Venezuela werden gevoerd.

DOOR SCHADE EN VOORAL SCHANDE wijzer geworden zond toen de regering de Banckert, de Kortenaer en de Evertsen, wat in Willemstad weer leven in de brouwerij bracht.

Onze Vloot heeft in die jaren niet stil gezeten. Enkele feiten willen we hier noemen. Aan alle scholen op Aruba. Bonaire en Curaçao werden schoolplaten van eenheden van onze marine aangeboden.

Na de debâcle van het Waterfort werden de Curaçaoërs wakker; velen gaven zich op als lid van ‘Onze Vloot’, welke in 1930 meer dan 200 leden telde. Daardoor kon men weer het een en ander doen voor het personeel van de daar geplaatste schepen. In 1934 was Onze Vloot vertegenwoordigd bij de feestelijkheden, ter viering van het 300-jarig bestaan van de band tussen Curaçao en Nederland.

Een prachtige huldiging vond plaats van de bemanning van het eerste K.L.M.-toestel (‘Snip’), dat op Curaçao landde. Bij deze huldiging was ook het A.N.V. betrokken. Vier zilveren sigarettenkokers met inschrift werden daarbij uitgereikt.

Maar toen was het helaas ook weer met de energie gedaan, want de notulen van 1934 werden pas goedgekeurd in de volgende vergadering van.... 1938; een nieuw bestuur, met de voortvarende heer L.F. Bouman als voorzitter, trad einde van dat jaar op, een bestuur ten voile berekend voor de zeer omvangrijke taak, welke het wachtte, maar waar van teen nog memand enige voorstelling had.

Zegenrijk werk

Want met de overrompeling van Nederland in mei 1940, door Hitlers horden, begon een heel bijzondere, een zegenrijke tijd voor de Curaçaose afdeling van ‘Onze Vloot’. Met hulp van vrijwel alle Curaçaoërs heeft de vereniging groot werk gedaan voor onze marine en koopvaardij en voor de opvarenden der gealliëerde schepen in de Antilliaanse water en. Men zou een heel Neerlandia nodig hebben om dat mooie werk vol opoffering van tijd en geld op schrift te stellen.

Duizenden boeken en tijdschriften gingen naar de scheepsboekerijen en naar zeemanshuizen, duizenden kerstpakketten bereikten de manschappen, die ver van huis in den vreemde Kerstrnis vierden en honderden kerstdiners werden verzorgd voor de militairen aan de wal.

In de oorlogsjaren waren het in hoofdzaak de mannen van de koopvaardij, ‘die op de eerste frantlinie vochten’. Onze marine was immers in Indië geconcentreerd en ging daar in de slag in de Javazee grotendeels ten onder.

Met inschakeling van ‘Onze Vloot’ werden, na de val van Indië, 10 U.S.A.-ambulances door Curaçao en Aruba naar Indië gezonden. Per stuk kostte deze $ 2000,

Het Zuikertuintje

PRACHTIG WERK werd voorts verricht door het inrichten van een ontspanningsoord met de zoetklinkende naam van ‘Zuikertuintje’, in de plantage Zuikertuintje. Daar vond de zeeman een rustig hoekje, vermaak en ontspanning. Er kon worden gedanst en aan muziek is geen gebrek in deze landen, waar elke jongeman wel een instrument bespeeit. Onze Koningin, toen nog kroonprinses, heeft dit ontspanningsoord bij haar verblijf in maart 1944 op Curaçao bezocht. Onze Vloot verwerkte in 1942 bijna f 40.000, waarbij alle arbeid belangeloos werd verricht.

Onze Vloot voerde o.a. cok een aciie voor hulp aan de moeder van Cecil Desmond Woods, een zeeman van de Bovenicindse eilanden, die drie drenkelingen wist te redden, zijn zwemvest afstond aan een kok, die niet zweramen kon en tenslotte van uiiputting stierf.

Zo bleef Onze Vloot gedurende de oorlogsjaren doorgaan met dit niet genoeg te loven werk. Een Engelse bootsman, getrojjen door dit mooie werk, zei tot bestuur en medeioerkers: ‘U allen vormt een prachtige bemanning; ik zou wel aliijd met U in zee willen gaan’.

En de heer Arnott, een verbindings-officier van de Britse marine schreef in zijn afscheidsbrief aan het bestuur van Onze Vloot: ‘Ik maak van deze gelegenheid gebruik U en de leden van “Onze Vloot” hartelijk te danken uit naam van alle zeelieden, die gedurende de oorlogsjaren op Curaçao verbleven, voor het prachtige werk, dat U voor ons heeft verricht’.

Na 1945 begon weer het ‘normale werk’. Curaçao werd nog steeds door vele schepen bezocht en deze genoten onverminderd de belangstelling van Onze Vloot.

En nu kan men terugzien op vijftig jaar lief en leed. Vijftig jaren gingen voor bij, de taak van Onze Vloot bleef ongewijzigd.

Wij hopen met het bestuur, dat het in de toekomst zal blijven gaan: ‘met moed vooruit, van kracht tot kracht, van overwinning tot overwinning’.

De hulde van het Algemeen Nederlands Verbond voor allen, die in deze halve eeuw het beste gaven wat een mens geven kan, de liefde voor de medsmens - vaak de medemens in grote nood - wordt hierbij gaarne en nadrukkelijk uitgesproken.